Έπαιζαν με χιλιάδες, ανθρώπινες ζωές. Απάτη πόνου, στις πλάτες καρκινοπαθών. Έκλεβαν φάρμακα, τα πουλούσαν στη μαύρη αγορά, χορηγούσαν σε ασθενείς μικρότερες ποσότητες από αυτές που προβλέπονταν για τη θεραπεία τους. Τους έκλεβαν τη ζωή. Στην απάνθρωπη μπίζνα, χωμένοι και γιατροί. Αυτοί που έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη.
Τι να λέμε τώρα…στο βωμό του κέρδους, φαίνεται πως για κάποιους, όλα θυσιάζονται. Κοιμούνταν, άραγε, τα βράδια ήσυχοι, όλοι αυτοί; Όταν ήξεραν πως στερούσαν από άρρωστους ανθρώπους, το δικαίωμά τους να παλέψουν με όλα τα μέσα για τη ζωή τους;
Σιγά μην ίδρωνε το αυτί τους, θα μου πεις. Κι αν αρρωστήσει, η μάνα τους, το παιδί τους; Θα ήθελαν να βρεθούν κάποιοι άλλοι να στήσουν τέτοιο βρώμικο παιχνίδι σε βάρος τους;
Πονεμένη η ιστορία με τα φάρμακα, χρόνια τώρα, δυστυχώς. Τα ακριβά, κυρίως, εκεί είναι τα χοντρά φράγκα και πλέον δεν πέφτει και κανείς από τα σύννεφα, όταν ακούει τέτοιες ιστορίες.
Έτσι είναι, μερικές ασθένειες δεν έχουν γιατρειά. Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί, η απληστία όχι...