Τα ανοιξιάτικα μπουρίνια φαίνεται πως αγαπούν τις όμορφες ιστορίες...
Περπατούν στα μουσκεμένα πεζοδρόμια χέρι - χέρι. Η μυρωδιά του χαρτιού, τα γυαλιστερά εξώφυλλα, πάνε παρέα με τη βροχή στη Θεσσαλονίκη. Στριμώχνονται κάτω από μια πολύχρωμη ομπρέλα και ταξιδεύουν.
Έκθεση βιβλίου στην πόλη, χωρίς μια καταιγίδα, δεν γίνεται. Είναι παράδοση πια, χρόνια τώρα. Αν δεν βρέξει, βιβλίο δεν ανοίγει.
Με τις πρώτες σταγόνες της βροχής, ξέρεις πως οι πάγκοι στήθηκαν, τα βιβλία αραδιάστηκαν, οι πρώτοι επισκέπτες ήδη ξεφυλλίζουν σελίδες. Και τρέχεις να πάρεις ομπρέλα…
Μια από τις πιο σημαντικές γιορτές πολιτισμού της πόλης, έχει συνδεθεί με τον καιρό. Πιστός στο ραντεβού του με τα βιβλία, κάθε χρόνο και ο ...κατακλυσμός. Ανοίγουν οι ουρανοί κι ακόμη κι αν δεν ξέρεις πως ξεκίνησε η έκθεση βιβλίου, η νεροποντή θα στο θυμίσει.
Άλλοτε έρχεται σαν δροσερό καλωσόρισμα, άλλοτε με θυμωμένα μαύρα σύννεφα, αστραπές, βροντές και σαματά. Τα βιβλία όμως πάντα αντέχουν. Είναι… πάντως καιρού!