Παιδιά στερημένα από αγάπη και φροντίδα, παιδιά παρατημένα, παιδιά που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη μητρική ζεστασιά.
Παιδιά που, οι γυναίκες που τα έφεραν στη ζωή, τα εγκατέλειψαν σε ιδρύματα. Δεν τις κατηγορώ. Απαρνήθηκαν το ρόλο της μάνας για τους δικούς τους λόγους.
Παιδιά, που τελικά βρήκαν την στοργή στην αγκαλιά μιας μάνας της καρδιάς. Γιατί ευτυχώς, υπάρχουν και αυτές οι γυναίκες. Εκείνες που συνειδητά επέλεξαν να πάρουν το δύσκολο αυτό ρόλο. Που πάλεψαν για να τον κερδίσουν. Γιατί οι υιοθεσίες, μέχρι πρόσφατα, δεν ήταν κι εύκολη υπόθεση. Μπορεί λοιπόν η ζωή να μην τους έδωσε δικά τους παιδιά, τους έδωσε όμως την χαρά να μεγαλώσουν παιδιά σαν δικά τους.
Υπάρχουν και αυτές οι γυναίκες ευτυχώς. Και δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν τις άλλες.
Γιατί τελικά, σε τίποτα δεν διαφέρει μια βιολογική μάνα, από μια μάνα της καρδιάς. Έχουν την ίδια αγωνία, την ίδια λαχτάρα, δίνουν τον ίδιο αγώνα για να προσφέρουν στα παιδιά τους ότι καλύτερο μπορούν.
Γιορτάζουν σήμερα και οι μητέρες της καρδιάς. Χρόνια τους πολλά.