Το απόγευμα του Σαββάτου δεν έπεσε μόνο ο Γιαννης Μπουτάρης στην πλατεία του Λευκού Πύργου. Έπεσαν και οι μάσκες. Χάθηκε το προσωπείο. Αποκαλύφθηκε η ασχήμια μας. Αυτοί είμαστε.
Τάχα μου ηθικοί, δήθεν πατριώτες, γιαλαντζί προοδευτικοί, ντεμέκ πολιτισμένοι. Κομπλεξικοί που ζούμε στην ουτοπία της .... συμπρωτεύουσας. Αυτοί είμαστε. Φοβόμαστε το διαφορετικό. Κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά σε νεωτερισμούς και σε ότι τολμά να εισβάλει στον μικρόκοσμό μας. Οπισθοδρομικοί είμαστε και δεν μας βαστάει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη, μην δούμε την αλήθεια.
Η αλήθεια είναι πως ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης παρά είναι προοδευτικός, από όσο αντέχει ο συντηρητισμός μας.
Δεν συμφωνώ με όλα όσα κατά καιρούς έχει πει. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω πως παλεύει για αυτήν την πόλη. Ούτε δήθεν είναι, ούτε κρύβεται, ούτε μασάει τα λόγια του. Και λάθη έχει κάνει και συγγνώμη έχει ζητήσει. Κι όποιος δεν κάνει λάθη, είναι γιατί συνήθως, δεν κάνει τίποτα.
Την Δευτέρα, μιλώντας στο δημοτικό συμβούλιο, είπε πως άνοιξε πόρτες και παράθυρα για να μπει φρέσκος αέρας στην πόλη. Έχουμε εθιστεί, φαίνεται στην βρωμιά και τη σαπίλα και ο καθαρός αέρας μας έκατσε βαρύς.
Ποιος να το λεγε κυρ Γιάννη, πως αυτή η πόλη ζέχνει φασιστίλα...