Ο μεν κυβερνητικός συνασπισμός ξεκίνησε με ένα μικρό «πακέτο» ελαφρύνσεων και άνοιξε το δρόμο για τις μεγάλες αλλαγές εν ευθέτω χρόνο, σταδιακά, υπό την προϋπόθεση πάντα ότι το επιτρέπουν οι δημοσιονομικές συνθήκες.
Η δε Αξιωματική Αντιπολίτευση ξεκίνησε με ένα μεγάλο «πακέτο» παροχών και υποσχέσεις για βελτιώσεις σε όλους τους τομείς και ελαφρύνσεις για όλους. Το «κόστος» του πακέτου, εάν είναι 11 δισ. ή 13 ή 17 δισ. ευρώ, λίγη αξία έχει, αφού όπως επισημαίνουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν τρόποι να βρεθούν, όπως για παράδειγμα ανέφερε ο βουλευτής του κόμματος κ. Γιάννης Δραγασάκης εάν αυξηθεί έστω και 10% η εισπραξιμότητα του ΦΠΑ τότε θα εξοικονομηθούν περί τα 2,5 δισ. ευρώ!
Κι ας δεχτούμε ότι όλα είναι σωστά κοστολογημένα και από τους μεν και από τους δε, για να μην μπλέξουμε σε ατέρμονες μαθηματικές εξισώσεις, η ουσία είναι ποιός είναι ο στόχος τους;
Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να λύσει το γόρδιο δεσμό του χρέους, να διώξει την τρόικα, να τελειώνει με τα Μνημόνια, ακολουθώντας τα παραδείγματα της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, ώστε στη συνέχεια να ανασυγκροτήσει τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας, να αποκαταστήσει όλες τις αδικίες, και γενικότερα να βρει η χώρα και οι πολίτες τους κανονικούς τους ρυθμούς, με μια οικονομία που θα στηρίζεται πλέον στις δικές της δυνάμεις και σε σωστές βάσεις.
Ο στόχος τώρα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ενισχύσει άμεσα τις ασθενέστερες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού, να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της χώρας, διώχνοντας την τρόικα και να εφαρμόσει ένα νέο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που δεν θα βασίζεται στη λογική ότι κάποιος θα μας δανείσει χρήματα αλλά με αναδιανομή που θα γίνει από τα ήδη υπάρχοντα κεφάλαια.
Και πάλι δεν έχει καμία σημασία ποιό από τα δυο σχέδια είναι το καλύτερο, ρεαλιστικότερο, ή άμεσα εφαρμόσιμο.
Αυτό που έχει αξία είναι ότι και οι δυο «μονομάχοι» θέλουν μια Ελλάδα χωρίς τρόικα, χωρίς Μνημόνια και με ενίσχυση των αδυνάτων.
Το ερώτημα λοιπόν απλό, αφού ο στόχος είναι κοινός γιατί δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να προχωρήσουν, ανατρέποντας ιδεολογίες, ιδεοληψίες, στερεότυπα και όλα τα ταμπού, σε μια ..... Συμμαχία των Προθύμων!
Η ισχύς εν τη ενώσει και είναι σίγουρο ότι θα κατατροπώσουν τους .... τζιχαντιστές της τρόικας!
Γιατί δεν το κάνουν; Μήπως γιατί οι εξουσία είναι γλυκιά; Γιατί όλοι , μα όλοι θέλουν τις καρέκλες, για τα δικά τους παιχνίδια; Ή μήπως είναι τόσες οι διαφωνίες τους, που δεν μπορούν να βάλουν πάνω από όλα και από όλους τους πολίτες της .... ψωροκώσταινας;
Εάν όμως το πολιτικό κατεστημένο της χώρας δεν μπορεί, στην πιο δύσκολη περίοδο που διανύουμε μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως όλοι ομολογούν και παραδέχονται, να κάνει μια – έστω μια ... Συμφωνία, παραμερίζοντας τα πάντα, για το καλό της χώρας και των πολιτών της τότε όλα είναι ... φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες.
Τότε το ταξίδι αυτού του «καραβιού» είναι προδιαγεγραμμένο και τίποτα δεν μπορεί να τ’αλλάξει, αφού η «πυξίδα» είναι «πειραγμένη»...
Ας το καταλάβουν, πριν είναι πολύ αργά, η χώρα χρειάζεται… Πρόθυμους και ικανούς πολιτικούς που έχουν τη δύναμη και το θάρρος να… Συμφωνούν!