Με μια μεγάλη μάζα των φιλάθλων, να έχει απόλυτα ξενερώσει (παρότι υπάρχει μια στερεή ομάδα οπαδών, που συνεχίζουν να φορούν τα παραμορφωτικά γυαλιά, διαφόρων αποχρώσεων και συμμετέχουν με θέρμη, στον «πόλεμο») και κάποιους ελάχιστους παράγοντες, που θέλουν πραγματικά ένα άλλο ήθος και ύφος στο ποδόσφαιρο, θα μπορούσε να μπει ένα τέλος στο παρελθόν και πραγματικά να κοιτάζαμε ένα διαφορετικό μέλλον.
Βέβαια για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει Πολιτεία και πολιτικοί με cojones και βούληση. Όπως ήταν κάποτε η Θάτσερ. Να συστήσει ένα σώμα από όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες και να μπουκάρει μέσα σε ΠΑΕ, Ομοσπονδίες, συνδέσμους και να μην αφήσει πέτρα, που δεν θα σηκώσει. Και ας έρθει μετά ο Πλατινί, ο Μπλάτερ, όποιος θέλει και να αποκλείσει συλλόγους, εθνικές, να επιβάλει κυρώσεις.
Κατανοώ απόλυτα, ότι πιθανότατα αποδειχθεί άδικο για κάποιες ομάδες, αν επιβεβαιωθεί ένα τέτοιο σενάριο (αποκλεισμοί κλπ). Εδώ όμως που έχουμε φτάσει, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Είναι φανερό, πως οι παράγοντες δεν θέλουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να τα βρουν (όπως έγινε στην γειτονική Ιταλία πριν λίγα χρόνια). Η προϊστορία είναι τόσο «βαριά», που ουδείς είναι διατεθειμένος να ξεχάσει και να δώσει τόπο στην οργή. Ακόμη και αν κάποιοι το θέλουν, οι «σκοτεινές δυνάμεις» (όλο αυτό το παρασιτικό σύστημα, που ζει από την μιζέρια του ποδοσφαίρου μας) δεν θα αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο.
Επομένως, ο μόνος θεσμός, που υπάρχει, είναι η Πολιτεία. Βέβαια, τα δείγματα γραφής της, τα τελευταία χρόνια, δεν είναι διόλου ενθαρρυντικά. Υποχείρια της διαπλοκής οι περισσότεροι εκπρόσωποι των κομμάτων, είναι μάλλον δύσκολο να έχουν το θάρρος και την δύναμη, για μια τόσο ρηξικέλευθη ενέργεια. Όμως όσο ζεις, ελπίζεις…