Η νίκη του Ολυμπιακού, ακόμη και χωρίς να ικανοποιήσει τους οπαδούς του, έβαλε τα δύσκολα στους επίδοξους διαδόχους του. Και το αποτέλεσμα δικαίωσε τους ερυθρόλευκους, αφού και μια ανάσα πλέον είναι από τον Δικέφαλο, αλλά και οι "πράσινοι" έμειναν πίσω.
Κοινό σημείο στις δύο ήττες; μα οι τραγικές άμυνες τους. Αμφότεροι έχασαν με "κάτω τα χέρια", ακριβώς γιατί δεν υπάρχει η ασφάλεια στα μετόπισθεν. Βρέθηκαν να κυνηγούν στο σκορ, αλλά δίχως να μπορούν ουσιαστικά να πετύχουν κάτι.
Ο Αναστασιάδης επέλεξε και πάλι να ρισκάρει με 3άδα κάποια στιγμή στην άμυνα, δίχως όμως ποιότητα στο υλικό του, για να το υποστηρίξει. Τρία γκολ από τους Γιαννώτες και βέβαια δεν ήταν αποτέλεσμα τύχης ή συγκυριών, όπως υποστήριξε ο προπονητής του ΠΑΟΚ. Απλά, ο Δικέφαλος δημιουργικά δεν μπορεί να διασπάσει κλειστές άμυνες. Όταν δε, ο αντίπαλος μπει μπροστά στο σκορ, οι παίκτες του Αναστασιάδη, δεν μπορούν να γυρίσουν εφέτος ματς.
Ακόμη χειρότερα για την "αμυντική συμπεριφορά", είναι για τον Παναθηναϊκό. Διότι απέναντι στην Ξάνθη, το τριφύλλι απέδειξε, και χωρίς τον Μπεργκ, ότι "μπροστά" τα καταφέρνει. Όταν όμως πίσω "μπάζεις", και τρως 4 γκολ (2 από στημένα και συνολικά, όσα έβαλαν οι ακρίτες και στον ΠΑΟΚ), και η Ξάνθη έχει και 2 δοκάρια, τότε πώς να πάρεις αποτέλεσμα; ακόμη και αν έχεις σκοράρει 2 φορές (θεωρητικά ικανές για να πάρεις αποτέλεσμα εκτός έδρας).
Και βέβαια το "αμυντικό θέμα" αγγίζει και τον Ολυμπιακό, μην το ξεχνάμε. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σε κανένα παιχνίδι, σε Ελλάδα ή Ευρώπη. Απλά, ξέροντας το "παιχνίδι του πρωταθλητισμού", βρίσκει λύσεις, σε κάποια ματς με "μικρότερους", ακόμη και όταν δεν είναι καλός. Μην ξεχνάτε το Χ με τον ΠΑΣ, ή τις νίκες στο 90φεύγα με Λεβαδειακό και Εργοτέλη.
Η μάχη πάντως της κορυφής θα έχει μία από τις καθοριστικές καμπές της, στην Λιβαδειά: αν ο ΠΑΟΚ κάνει και τρίτη γκέλα, θα έχει θέμα σίγουρα, ενώ ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία του και περιμένει...