Πόσα κοινά μπορεί να έχει με τον "χορο" Κυβέρνησης και Τρόικας; ίσως το σφιχταγκάλιασμα της Τρόικας, που αποδείχτηκε ασφυκτικό για τον παρτενέρ της, την χώρα μας.
Η διαπραγμάτευση στο Παρίσι παρουσιάζεται συχνά δημοσίως ως ο νυν υπερ πάντων αγώνας αλλά στην ουσία είναι μόνο το πρώτο βήμα σε μια αλυσίδα προσπαθειών και διαβουλεύσεων, που θα κληθεί να κάνει η κυβέρνηση για να πετύχει τον διακηρυγμένο στόχο της περί εξόδου από τα μνημόνια.
Είναι το "λιώσιμο των πάγων" της λιτότητας, της μόνιμης φοροεπιδρομής και της αβεβαιότητας για το αν όντως η χώρα έχει ξεφύγει από τη χρεοκοπία. Γιατί η ελληνική αποστολή θα θέσει θέματα φοροελαφρύνσεων και μάλιστα συγκεκριμένων, όπως η μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης, η μείωση της έκτακτης εισφοράς, οι πολλές δόσεις για τους "χρεωμένους" σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία φορολογούμενους.
Η έξοδος από την κρίση , δυστυχώς για το πολιτικό προσωπικό, δεν θα γίνει όμως με διαδικαδίες εξπρές. Μπορεί να βολεύει μέσα σε ένα τριήμερο να διακηρύξουμε την....ελευθερία μας αλλά όλοι ξέρουν οτι δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Το γνωρίζουν και οι πολίτες, που ευελπιστούν να ακούσουν το λεγόμενο "κοινωνικό πακέτο" της Κυβέρνησης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αισθάνομαι όμως, αν κρίνω από τις προσωπικές μου επιδιώξεις, οτι δεν θέλουν να ακούσουν ψηφοθηρικές εξαγγελίες. Η κυβέρνηση δεν θα εξαγοράσει ψήφους για την προεδρική εκλογή τάζοντας λαγους με πετραχήλια. Σε αντίθεση αν αποδείξει οτι έχει σχέδιο και όραμα, και όχι μόνο σημαία ευκαιρίας, θα "αγοράσει" πόντους στην κοινωνία.