X

Τα δάκρυα του Τεν Τεν

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βέλγιο, όπως και στη Γαλλία, έπληξαν βαθύτατα το αίσθημα ελευθερίας των Ευρωπαίων πολιτών.

Ant1news

Ο Τεν Τεν, ο ήρωας της ομώνυμης σειράς κόμικς του Ζωρζ Ρεμί που εκδιδόταν επί δεκαετίες στο Βέλγιο, δάκρυσε συγκλονισμένος από το τρομοκρατικό χτύπημα στη γενέτειρα του.

Το Manneken Pis (μτφ. «ο μικρός που κατουράει», πρόκειται για το μπρούτζινο αγοράκι στο ομώνυμο σιντριβάνι κοντά στη φημισμένη Gran Place των Βρυξελλών) αποτυπώθηκε να ουρεί πάνω στα καλάσνικοφ των τρομοκρατών.

Η γαλλική σημαία αιματοβαμμένη  ανοίγει την αγκαλιά της για να παρηγορήσει την ματωμένη βελγική.

Τρεις εικόνες, που έγιναν viral στα social media, καταγράφουν τρία συναισθήματα. Τον πόνο, τον θυμό, την συμπόνια.

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βέλγιο, όπως και στην Γαλλία, εκδηλώθηκαν σε χώρους μαζικής προσέλευσης. Οι βόμβες στο αεροδρόμιο και στο μετρό, όπως και στην περίπτωση των επιθέσεων του Παρισιού στο γήπεδο ποδοσφαίρου, στην καφετέρια και στο θέατρο Μπατακλάν, έπληξαν βαρύτατα το αίσθημα ελευθερίας των ευρωπαίων πολιτών. Κυρίως γιατί στην περίπτωση των τρομοκρατικών χτυπημάτων στις Βρυξέλλες το σοκ ήταν μεγαλύτερο. Επιβεβαιώθηκε η αδυναμία του κράτους να προστατεύσει τους πολίτες του στους πιο «εμβληματικούς» στο αρρωστημένο μυαλό των τρομοκρατών χώρους εκδήλωσης τέτοιων επιθέσεων.  Μέσα μαζικής μεταφοράς, αεροδρόμια, κρατικά κτίρια είναι στην σκέψη και του πιο ανυποψίαστου πολίτη εν δυνάμει στόχοι τρομοκρατικών επιθέσεων. Ο βέλγος πρωθυπουργός ήταν αφοπλιστικός ομολογώντας ότι απέτυχε να αποτρέψει την τρομοκρατική επίθεση με μαζικά θύματα, που όλοι φοβούνταν ότι σχεδιαζόταν κρυφά στη χώρα του από τους τρομοκράτες που είχαν αιματοκυλήσει μήνες πριν το Παρίσι.

Το νέο λουτρό αίματος στο Βέλγιο αναπόφευκτα εγείρει τη συζήτηση για το αν οι τρομοκράτες έσπειραν το θάνατο γιατί ένιωθαν ότι είναι τα «αποπαίδια» της Δυτικής Κοινωνίας δηλαδή δεν αφομοιώθηκαν ποτέ, αλλά βίωναν τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ανισότητα και το ρατσισμό ή γιατί προσηλυτίστηκαν από τον θρησκευτικό φανατισμό.

Ποια άραγε να είναι η απάντηση σε αυτό τον κοινωνικό ή θρησκευτικό θυμό και παραλογισμό; Κάθε φιλελεύθερη κοινωνία θα έχει πάντα μη προνομιούχους πολίτες. Το σίγουρο είναι ότι μέχρι να βρεθούν οι επαρκείς απαντήσεις, οι ατομικές ελευθερίες θα θυσιαστούν ξανά στο βωμό του φόβου.