Έξι χρόνια βαθιά στα μνημόνια και ακόμα αναζητείται η «επουράνια» αλήθεια.
Αν η υπαγωγή στην επιτροπεία και τον δανεισμό από ΔΝΤ/ΕΕ ήταν ή όχι αποτέλεσμα της συσσωρευμένης πολιτικής αδράνειας να εξυγιανθεί η οικονομία, αντί να παραφουσκώνει με επιπλέον χρέος και έλλειμμα. Τα τελευταία, κρύβονταν αριστοτεχνικά πίσω από την ευδαιμονία του εύκολου και ανεμπόδιστου δανεισμού από τις αγορές, με εισιτήριο το ελκυστικό προσωπείο του ευρώ.
Το μνημόνιο έφερε την κρίση ή η κρίση, που δεν χαλιναγωγήθηκε (ελέω πολιτικής αβουλίας), οδήγησε στο μνημόνιο;
Έξι χρόνια βαθιά στα μνημόνια και το παλαιό πολιτικό σύστημα επιζητά συγχωροχάρτι για τις ευθύνες του, έστω και αν το εν λόγω συγχωροχάρτι «μπάζει» από παντού. Αρκεί η ευκαιριακή εντύπωση για να ξεπλύνει το μεν παλαιό πολιτικό κατεστημένο τα λάθη του και το νέο πολιτικό σύστημα τον αμετροεπή λαϊκισμό του;
Στην ποδιά…. της δίωξης του Γεωργίου, πρώην προέδρου της ΕΛ.ΣΤΑΤ. …σφάζονται «καραμανλικοί», «παπανδρεϊκοί» και «ΣΥΡΙΖΑίοι». Δικαιώθηκε ο Καραμανλής ή ο Παπανδρέου; Τα «green» ή τα «blue statistics»;
Ή μήπως δικαιώνεται ο Τσίπρας, που κατήγγειλε την μνημονιακή πολιτική, αλλά τώρα εφαρμόζει μνημόνιο και συνδιαλέγεται με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές, που έβαλαν πλάτη στην δεξιά λιτότητα των μνημονίων, αλλά τον προτιμούν ως συνομιλητή «γιατί φοβούνται το «pasokification», δηλαδή την προσάρτηση «στο άρμα της νεοφιλελεύθερης δεξιάς» όπως εξήγησε ο Νίκος Παππάς σε συνέντευξη του;
Μπλε, κόκκινα και …πράσινα άλογα; Η επίτροπος Μαριάν Τίσεν δήλωσε τα στοιχεία για το ελληνικό χρέος, κατά την περίοδο 2010 – 2015, ήταν απολύτως αξιόπιστα και αναφέρθηκαν με ακρίβεια στην Eurostat.
«Τι έγινε, ρε παιδιά;», όπως λέει και το γνωστό σλόγκαν; Κατέρρευσαν ή όχι οι «δικαιώσεις»;