Τα τελευταία χρόνια χάθηκαν από το λεξιλόγιο μας έννοιες και φράσεις όπως: «ζήσε το τώρα», «σχεδίαζε το σήμερα» , «άδραξε την κάθε σου μέρα» .
Στόχοι, ελπίδες, όνειρα, προοπτικές, όλα κατευθύνονται στα …προσεχώς.
Έτσι αφήνουμε τις ημέρες να περνούν μήπως και αυτές που θα έρθουν, όταν και όποτε έρθουν είναι καλύτερες.
Παλαιότερα η κλίμακα έφθανε μέχρι το «από τη Δευτέρα δίαιτα», «από τη Δευτέρα γυμναστική», «από τη Δευτέρα τέλος στο τσιγάρο».
Τώρα πια τα πάντα είναι …προσεχώς. Προβολή στο μέλλον!
Προσεχώς καλύτερες μέρες.
Προσεχώς ανάπτυξη με ταχύτητες φωτός.
Προσεχώς χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Προσεχώς καλύτερη και επιτέλους δικαιότερη φορολογία.
Προσεχώς το τέλος της φοροδιαφυγής.
Προσεχώς καλύτερη υγεία, χωρίς ουρές και αναμονή.
Προσεχώς καλύτερη ασφάλιση.
Προσεχώς κοινωνικό πλεόνασμα σε όλους.
Προσεχώς άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Προσεχώς μείωση στις τιμές των προϊόντων.
Προσεχώς διαφάνεια σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.
Προσεχώς επάνοδος της Ελλάδας στις αγορές..
Προσεχώς χωρίς.. μνημόνια.
Προσεχώς ελάφρυνση του δημοσίου χρέους.
Προσεχώς η τρόικα θα φύγει και δεν θα ξαναέρθει.
Τόσα πολλά, τόσο σημαντικά, τόσο απαραίτητα αλλά και τόσο… μακρινά .
Ζωή σαν κινηματογράφος. Μαθαίνουμε αυτά που θα προβληθούν προσεχώς αλλά μπορεί να μην τα δούμε ποτέ. Άλλωστε τα τρέιλερ είναι πολλές φορές καλύτερα και από την ταινία.
Μου θυμίζει εκείνο που έγραφαν σε πανό τα μπαρ στην περιφέρεια:
"Προσεχώς Βουλγάρες". Δηλαδή πιάστε πόστο και τα καλύτερα έρχονται…
Ζωή στην αναμονή, με μεγάλες δόσεις υπομονής και άπειρο χαμένο χρόνο…