Ένα τέτοιο σλάλομ έκανε και η Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Σλάλομ επιβίωσης στο δρόμο της χρεοκοπίας.
Ώσπου μέσα σε μια εβδομάδα ήρθαν τα πάνω-κάτω. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια μερίδα αναλυτών. Βγήκαμε στις αγορές και κάναμε θραύση.
Φοβερό σουξέ που μας έφερε… καλό ταμείο. Και αυτό είναι μόνο η αρχή . Τα καλύτερα είναι μπροστά μας…
Μπορεί να είναι και έτσι. Όλοι το θέλουμε. Μας τσουρούφλισε η κρίση. Ωστόσο θα ήταν πιο σοφό, να κρατήσουμε τα « Χριστός Ανέστη» για την ώρα τους…!
Δεν χρειάζεται μιζέρια αλλά ούτε και πανηγυρισμός.
Οι μεγάλες προσδοκίες δεν βοηθούν πάντα. Όταν διαψεύδονται είναι σαν να πέφτεις από αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο !
Όχι μόνο θριαμβολογούμε αλλά φτάσαμε στο σημείο του μακρόπνοου σχεδιασμού. Υπάρχει λέει έτοιμο αναπτυξιακό σχέδιο σε βάθος δεκαετίας που θα δημιουργήσει 520 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας!
Δυστυχώς η πραγματικότητα και κυρίως η καθημερινότητα είναι τελείως διαφορετική και πολύ πιο σκληρή. Χωρίς μικρό η μεγάλο σχέδιο!
Βρέθηκα σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας.
Κάποια στιγμή βγαίνουν από έναν θάλαμο οι συγγενείς ενός ασθενούς και ορμάνε στον πρώτο γιατρό που βρίσκουν μπροστά τους. Ακολουθεί ο εξής διάλογος:
--Γιατρέ ο άνθρωπος πεινάει..
--Τι εννοείτε;
--- Το φαγητό που του φέρνουν κάθε μεσημέρι είναι μια μεριδούλα, τόση δα.. Αν είναι να του φέρουμε και εμείς από το σπίτι… ---Κυρία μου ξέρετε ότι για κάθε ασθενή αναλογεί 1,5 ευρώ για σίτιση; Όπως το ακούσατε… Μπορείτε εσείς με 1,5 ευρώ να χορτάσετε έναν άνθρωπο;;;….
Μείναμε όλοι στήλη άλατος. Μόνο κάτι βρισιές ακούστηκαν μέσα από σφιγμένα δόντια..
Μικρό παράδειγμα , πέρα για πέρα αληθινό, με την ευχή να καταλάβουν όλοι όταν αν «πατήσουν στη γη» θα δουν και τι συμβαίνει γύρω τους….