Όλοι επικαλούνται την κυρία ανάπτυξη για να δούμε φως στο τούνελ. Όμως κανένας δεν αναφέρεται ίσως στο πιο σημαντικό αίτιο της ελληνικής χρεοκοπίας. Στο απέραντο παρασιτικό και ανίκανο κράτος και στο γεγονός ότι τίποτε πια δεν παράγουμε.
Βέβαια εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε την τεμπελιά κάποιων αγροτών , τον λαϊκισμό αρκετών πολιτών και πολιτικών και το γεγονός ότι δεκάδες «μαϊμού αγρότες» έτρωγαν επιδοτήσεις και βέβαια οι συνεταιρισμοί αντί να λειτουργούσαν για μαζική παραγωγή ήταν εκτροφεία σκανδάλων και κομματικοκρατίας.
Γεγονός είναι ότι η μεταπολίτευση του 1974 βρήκε την Ελλάδα σχετικά αυτάρκη σε αγροτικά αλλά και σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα, με ισχυρή παραγωγική βάση, που σήμερα έχει καταποντιστεί.
Και τώρα η μεσογειακή Ελλάδα εισάγει τρόφιμα. Γιατί κύριοι;
Και χώματα Άγια έχουμε και νερά ευλογημένα έχουμε …
Στο Θεό μας, σε μεσογειακή χώρα, βασίλισσα των εσπεριδοειδών, εισάγουμε χυμούς σε παγοκολόνες.
Αγοράζουμε από την Τουρκία από φρούτα, χυμούς, ξηρούς καρπούς και ψάρια μέχρι… τρίχες (ναι, τρίχες!), μαλλιά, κομπινεζόν και σώβρακα.
Μόνο αυτές οι εισαγωγές στοιχίζουν στην Ελλάδα (κρατηθείτε), 1 δισεκατομμύριο 297 χιλιάδες ευρώ!!!
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία εισάγουμε κάθε χρόνο μόνο από την Τουρκία:
* Φρέσκα ψάρια και τα πληρώνουμε 21.454.372 ευρώ!
* Τομάτες, 2.502.781 ευρώ!..
* Κρεμμύδια, πατάτες και λάχανα και τα πληρώνουμε 450.000 ευρώ!
* Λοιπά λαχανικά, 5 εκατομμύρια ευρώ!
* Ξηρούς καρπούς, 9.130.189 ευρώ!
* Μάρμαρα και ασβεστόλιθους, 8 εκατομμύρια ευρώ!
* Καπνά ακατέργαστα, 7.250.534 ευρώ!
Είναι απίστευτο, αλλά εισάγουμε επίσης:
* Μαλλιά λαναρισμένα και τρίχες, 100.000 ευρώ!..
* Σλιπ, πιτζάμες, κομπινεζόν, σώβρακα, κ.ά. και πληρώνουμε στην Τουρκία 11 εκατ. ευρώ!!!
Για όλες αυτές τις γελοιότητες φεύγει κάθε χρόνο από το ταμείο το ποσό του ενός δισεκατομμυρίου διακοσίων είκοσι εκατομμυρίων και 265 ευρώ!..
Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι γείτονες μας προμηθεύουν και με χαρτί και χαρτόνια τα οποία πληρώνουμε ετησίως 3.788.644 ευρώ, με κουτιά και κιβώτια για τα οποία δίνουμε 1.842.538 ευρώ το χρόνο, με φακέλους τους οποίους πληρώνουμε 780.912 ευρώ.
Πληρώνουμε μέχρι και σπίρτα το ποσό των 97.992 ευρώ.
Οι αγρότες στράφηκαν προς τα επιδοτούμενα προϊόντα εγκαταλείποντας ακόμα και παραδοσιακές ελληνικές καλλιέργειες όπως τα όσπρια με αποτέλεσμα οι διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού να καλυφθούν με μεγάλη αύξηση των εισαγωγών. Στην Θεσσαλία ξεριζώθηκαν πολλές εκτάσεις με αμυγδαλιές προκειμένου να φυτευτεί βαμβάκι λόγω φυσικά της μεγάλης επιδότησης που έφτανε τρεις φορές πάνω από την εμπορική τιμή του προϊόντος.
Έτσι φτάσαμε να τρώμε φασόλια από την Κίνα, μαυρομάτικα από το Περού και τη Μαδαγασκάρη, φακές από τον Καναδά, ρεβίθια από το Μεξικό και την Τουρκία, κουκιά από τη Συρία.
Δεν πρέπει, όμως, να βρεθούν οι υπεύθυνοι αυτής της απίστευτης αθλιότητας; Διερωτώμαι πως θα έρθει η ανάπτυξη αν συνεχίζουμε να μην παράγουμε τίποτα;
Ας προβληματιστούμε λοιπόν, αν αξιοποιούνται αποτελεσματικά τα εδάφη μας, (καλλιεργούμενες εκτάσεις, βοσκοτόπια, δάση) τα νερά, το κλίμα, το ανθρώπινο δυναμικό (αγρότες, γεωτεχνικοί), τα μέσα παραγωγής, αν υπάρχουν υπηρεσίες που ενημερώνουν και βοηθούν τους παραγωγούς, αν η αγροτική έρευνα φροντίζει να απαντά στα ερωτήματα και τα προβλήματα της παραγωγής, αλλά και αν ανοίγει καινούργιους δρόμους , καινούργιους ορίζοντες, αν υπάρχει ένα φιλικό πιστωτικό σύστημα, αν υπάρχουν συλλογικές οργανώσεις με ουσιαστική παρέμβαση στην προμήθεια εφοδίων, στην προώθηση και εμπορία των προϊόντων κ.λπ., αν όντως οι καταναλωτές αγοράζουμε τοπικά προϊόντα και πολλά ίσως «Αν» ακόμη.
Μήπως και εμείς φέρουμε μερίδιο ευθύνης που γίναμε όλοι «αγρότες των πόλεων;»