Το καλοκαίρι είναι οι διακοπές από την καθημερινότητα. Χαλαρώνουμε, αφήνουμε τα προγράμματα και τα ξυπνητήρια στην άκρη. Πέρα από την εξωτερική ξεκούραση, σημαντική είναι όμως και η εσωτερική ισορροπία.
Τώρα είναι η ώρα για ψυχική χαλάρωση, ανασυγκρότηση, αυτοκριτική και συνειδητοποίηση.
Το μυαλό αρχίζει να κάνει στροφή και να παίρνει θέση μπροστά από την καρδιά. Και συνήθως αυτή η μεταστροφή, δημιουργεί μία μελαγχολία που τουλάχιστον εμένα με κυριεύει. Σκέψεις και συναισθήματα μπλέκονται και γίνονται ένα κουβάρι κάνοντας τον χειμώνα να δείχνει πιο τρομακτικός από ό,τι είναι.
Κάθε κύκλος που κλείνει είναι καταδικασμένος να γεμίσει με περιεχόμενο, μέχρις ότου αποκτήσει την τελική του μορφή και μπει στο μπαούλο.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να ζήσεις τη ζωή σου στο έπακρο. Τουλάχιστον εμένα, μου φαίνεται βουνό. Μοιάζει λες και παίρνει μια ζωή αυτή η διαδικασία.
Ειρωνεία ε;
Και όμως, μήπως τελικά το μόνο που αρκεί, είναι το κάθε μικρό βηματάκι που κάνεις;
Σκεφτόμουν πως υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν φοβίες, αυτοί που δίνουν αγάπη κι αυτοί που δίνουν φωτιά. Τι άλλο κάνουμε παρά να αλλάζουμε κατηγορίες;
Το να δείχνεις με το δάκτυλο είναι πανεύκολο, μα σπανίως μπροστά σ’ έναν καθρέφτη.
Τέτοιες εποχές, τ’ άστρα προσφέρονται πάντα για ανασυγκρότηση και ηρεμία. Φτου ξελευτερία λοιπόν!!!