Η Εθνική μας ομάδα παίζει την Τρίτη στη Φορταλέζα τα ρέστα της, στην προσπάθεια να ανατρέψει προγνωστικά και παραδόσεις και να βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη φάση του Μουντιάλ.
Είναι ζητούμενο εάν έχουμε τις δυνατότητες ώστε να καταφέρουμε, αλλά, πριν από ότι άλλο, καλό είναι να δούμε τι έχουμε να κερδίσουμε και τι να χάσουμε.
Το διακύβευμα έχει σχέση με την επόμενη ημέρα για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μία πρόκριση ή ένας αποκλεισμός με ψηλά το κεφάλι και με αξιοπρέπεια, δημιουργούν άλλη αίσθηση σε σχέση με μία οδυνηρή αποτυχία.
Τον θρίαμβο του 2004 δεν τον εκμεταλλευθήκαμε. Η ευκαιρία πήγε χαμένη και μόνοι ωφελημένοι βγήκαν, στην πραγματικότητα, οι ατζέντηδες των ποδοσφαιριστών και κάποιοι, ελάχιστοι παίκτες που είδαν να ανοίγουν άλλες αγορές για εκείνους.
Τώρα, είμαστε σε μία άλλη καμπή. Δέκα χρόνια μετά την Πορτογαλία, αναζητούμε νέα είδωλα, φρεσκάδα, ενθουσιασμό και προοπτική.
Ώστε να αρχίσει ξανά η παραγωγική διαδικασία που είναι φανερό ότι συνεχίζεται με κενά και παλινωδίες, ειδικά όσο αυξάνεται ο αριθμός των ξένων παικτών οι οποίοι αγωνίζονται στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Το στοίχημα δεν αφορά μόνο τον αγώνα της Εθνικής μας με την Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά, συνολικά την ταυτότητα που θέλουμε να έχει το ποδόσφαιρο μας στην επόμενη ημέρα του.
Γιατί ο κύκλος αυτής της Εθνικής ομάδας κλείνει στο τέλος της παρουσίας της στην Βραζιλία.
Και ο επόμενος που θα ανοίξει, θα πρέπει να έχει μέλλον και δυναμική , όραμα αλλά και βάση από την οποία θα ξεκινήσει. Ώστε να έχουμε και συνέχεια.