Πριν την προπόνηση μιλούσα με διεθνείς μας και τους άκουγα να μου λένε ότι ‘’θα γυρίσουμε στο Αρακαζού την Τετάρτη, όπου μας περιμένουν οι φίλοι μας οι ντόπιοι και θα μείνουμε με τις βαλίτσες ανοιχτές…’’.
Πρακτικά, δηλαδή, δείχνουν με αυτή την ατάκα την πίστη τους στην πρόκριση από τον Ομιλο. Αλλωστε, όπως συζητούσα με τον τεχνικό διευθυντή της Εθνικής μας, Τάκη Φύσσα, δεν πρόκειται να αφήσουμε το ξενοδοχείο και το προπονητήριο μας σε αυτή την πόλη, με δεδομένο ότι εφόσον περάσουμε, παίζουμε στο, σχετικά κοντινό, Ρεσίφε.
‘’Μετά θα αλλάξουμε πόλη, για να ετοιμαζόμαστε για τον αγώνα στους 8 με την Βραζιλία με την οποία θα διασταυρωθούμε…΄΄ συμπλήρωσε ο Φύσσας.
Αισιοδοξία υπάρχει. Και καλή διάθεση. Αυτά δεν τα λένε για το…γούρι ή για να τα ακούσουν οι ίδιοι. Πιστεύουν, πράγματι, στην πρόκριση.
Την Τρίτη παίζουμε στο πιο ιστορικό παιχνίδι της Εθνικής μέχρι το επόμενο.
Πάνω από όλα, όμως, μετρά ότι οι διεθνείς μας αντιμετωπίζουν αυτή την αναμέτρηση, ως μία ευκαιρία , μία πρόκληση.
Ξέρουν πως ότι και αν γίνει με την Ακτή Ελεφαντοστού, κανείς δεν πρόκειται να τους κατηγορήσει.
Εδειξαν στον αγώνα με την Ιαπωνία ότι έχουν αγωνιστικότητα και πάθος, δεν έχουν χάσει την αφοσίωση στην Εθνική.
Στο δείπνο γενεθλίων του Κώστα Κατσουράνη είδα μία Εθνική ομάδα που , τούτη τη φοχίρά , είναι συγκεντρωμένη στο στόχο της και απελευθερωμένη.
Φεύγοντας οι διεθνείς μας έκαναν κράτηση για την προσεχή Τετάρτη.
Εχουν την βεβαιότητα ότι θα συνεχίσουν αυτό το όμορφο ταξίδι στην Βραζιλία.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι όμορφο να ακυρώνεις κρατήσεις….