Τις πρώτες μέρες αυτού του μεγάλου αγώνα που δίνουμε για να υπάρξει προοδευτική συνέχεια στον κεντρικό δήμο της Θεσσαλονίκης πολλοί νέοι άνθρωποι, νεότεροι από εμένα, με ρωτούσαν γιατί επιμένω τόσο πολύ να μιλάω για τον κίνδυνο να επιστρέψει η πόλη, το μέλλον, μας σε ένα συντηρητικό καθεστώς που για 25 χρόνια, από το 1985 έως το 2010, είχε τα κλειδιά της πόλης.
Με ρωτούσαν γιατί επιμένω να μιλάω για τον κίνδυνο αυτή τη μάχη να την κερδίσουν αυτοί που υποστηρίζουν την επιστροφή σε ένα μοντέλο διοίκησης το οποίο απέτυχε, δικάστηκε και κατέληξε στις φυλακές των Διαβατών.
Οι ερωτήσεις αυτές ήταν εύλογες, οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη έχουν μια θολή ανάμνηση για το τι συνέβαινε στην πόλη μας πριν από δέκα χρόνια, για το ότι η Θεσσαλονίκη είχε γίνει συνώνυμο της κλειστής πόλης, ένα κάστρο συντήρησης, αλλά και πεδίο δράσης μίας διεφθαρμένης τοπικής ηγεσίας. Λογικές αυτές οι ερωτήσεις, άλλωστε και εγώ όταν εκλέχτηκε δήμαρχος Θεσσαλονίκης ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος το 1998 ήμουν μόλις δέκα χρονών.
Στη διάρκεια αυτού του μεγάλου αγώνα που δίνουμε όλες και όλοι που έχουμε βρεθεί στην ίδια παράταξη, στη «Θεσσαλονίκη Μαζί», πιστεύω ότι πείσαμε τους νέους ανθρώπους στη Θεσσαλονίκη ότι θα πρέπει να σταματήσουμε αυτή την επιστροφή, ότι δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την οπισθοδρόμηση μίας ολόκληρης πόλης, της πόλης μας.
Είμαι βέβαιη ότι πείσαμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της Θεσσαλονίκης ότι η επιστροφή δεν μπορεί να είναι επιλογή αν θέλουμε να συνεχίσουμε να προχωρούμε στους προοδευτικούς δρόμους που άνοιξε μετά το 2010 η διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη, αν θέλουμε πολύ περισσότερο να ανοίξουμε τους δικούς μας, νέους, προοδευτικούς δρόμους.
Αν θέλουμε η Θεσσαλονίκη να κινηθεί προς τα μπροστά, αν θέλουμε να γίνει κέντρο πολιτισμού και ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής, αν θέλουμε να είναι μία «πράσινη» - και χωρίς εισαγωγικά πράσινη – και εύκολη πόλη, αν θέλουμε να ζούμε σε μία πόλη όπου η δημοτική αρχή θα συμβάλλει στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, τότε το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να σταματήσουμε αυτούς που θέλουν να πιάσουν την… «καλή» δουλειά από εκεί που την άφησε ο κ. Παπαγεωργόπουλος και οι συνεργάτες του.
Τώρα που φτάσαμε λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες, πιστεύω ότι καταφέραμε να πείσουμε τους άνδρες και τις γυναίκες αυτής της πόλης ότι η δική μου η υποψηφιότητα και η «Θεσσαλονίκη Μαζί» είναι η μόνη προοδευτική και νικηφόρα επιλογή και για τον πρώτο και για τον δεύτερο γύρο των εκλογών. Η Θεσσαλονίκη σήμερα όσο ποτέ χρειάζεται μία προοδευτική συμμαχία που θα ανοίξει τα πανιά της πόλης και που θα βρει ούριο άνεμο γιατί ακριβώς ξέρει που θέλει να βρίσκεται η πόλη μας σε τέσσερα χρόνια.
Σε αυτή την προσπάθεια, σε αυτό το ταξίδι, είναι ευπρόσδεκτοι όλοι και όλες που βλέπουν την αυτοδιοίκηση όχι σαν κάστρο με τοπικούς άρχοντες αλλά ως το πεδίο όπου συναντιούνται οι άνθρωποι που θέλουν να δουλέψουν για το κοινό καλό, το δημόσιο συμφέρον, για τις ανάγκες των πολλών. Στη «Θεσσαλονίκη Μαζί» έχουμε ήδη σηκώσει τα μανίκια, ξέρουμε ότι μας περιμένει πολλή δουλειά.