Τις τελευταίες μέρες συναναστράφηκα με περισσότερους από 100 νέους και νέες, τους σπουδαστές του ΑΝΤ1 MediaLab. Αυτά τα παιδιά παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως η ανεργία πλήττει τη γενιά τους, δεν το βάζουν κάτω και δεν πτοούνται. Παλεύουν για ό, τι αγαπούν-τα πιστεύω-τις επιλογές-τους στόχους τους γι’ αυτό και τελικά θα πετύχουν. Δίνουν μαθήματα σε εμάς τους μεγαλύτερους που κάποιες φορές μπορεί να λυγίζουμε και να χάνουμε το κουράγιο μας.
Παιδιά ειλικρινή, με όρεξη, σε κοιτούν στα μάτια και βλέπεις τη λαχτάρα τους για δημιουργία να ζωγραφίζεται στα πρόσωπα τους .Το βλέμμα τους δείχνει ανθρώπους με προβληματισμούς, που δεν μένουν όμως, εκεί. Αντίθετα ψάχνουν να βρουν πιθανές λύσεις, σου μιλούν και βλέπεις, παρά τα 18 τους χρόνια, μια ωριμότητα που ίσως εμείς στην ηλικία τους δεν την είχαμε τόσο πολύ, μπορεί και καθόλου.
Όμορφες ψυχές κι αγνές. Πολλοί από αυτούς δουλεύουν για να βγάλουν τα έξοδα της σχολής τους-άλλοι σκέφτονται να εκμεταλλευτούν και το τελευταίο δευτερόλεπτο μάθησης γιατί σέβονται τον κόπο των γονέων τους που στερούνται για τη δική τους μόρφωση. Γαλουχήθηκαν άλλωστε τα τελευταία χρόνια της κρίσης με αυτές τις ιδέες του σεβασμού, της εκτίμησης και της βοήθειας στην οικογένεια.
Φυσικά και θα βγουν, θα διασκεδάσουν, ίσως θα τα φορτώσουν και λίγο στον κόκορα που λέμε, γιατί αυτή είναι η ανεμελιά που αρμόζει στη συγκεκριμένη ηλικία, λίγο μετά το Λύκειο και πριν ακόμα επιφορτιστούν με βαριές υποχρεώσεις. Οι έννοιες της ασυδοσίας και της ανευθυνότητας όμως, δεν χαρακτηρίζουν πλέον τους έφηβους και τις κοπέλες. Υπολογίζουν-σκέφτονται-προσέχουν τις κινήσεις τους-φροντίζουν ώστε να έχουν.
Η πλειοψηφία των νέων άλλωστε είναι έτσι σήμερα. Δεν «σνομπάρουν» κανέναν και καμία δουλειά, γιατί έστω και για λίγα ευρώ πηγαίνουν οπουδήποτε μπορούν και είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με όλους προκειμένου να παράγουν. Η ελπίδα τους άλλωστε για ανέλιξη και δημιουργία δεν σβήνει, σιγοκαίει μέσα τους σταθερά και στην κάθε ευκαιρία που τους εμφανίζεται φουντώνει σαν τη φλόγα του τζακιού.
Αυτή η ελπίδα-η σπίθα-η λάμψη και το πάθος από τα νιάτα που ομορφαίνει και αναζωογονεί όλους μας!
Ελπίδα στη νέα γενιά
Όσοι με γνωρίζετε ή διαβάζετε τις σκέψεις που μοιράζομαι ανά τακτά χρονικά διαστήματα μαζί σας, θα έχετε καταλάβει ότι προσπαθώ πάντα- ακόμα και στα αρνητικά γεγονότα- να βλέπω τα ποτήρι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο, να διακρίνω μια λάμψη ελπίδας.