Στο Παρίσι θα ζητήσει για να μπορέσει στη ΔΕΘ να εξαγγείλει.
Δεν είναι τόσο η ρύθμιση του χρέους που ταλανίζει αυτές τις ημέρες την κυβέρνηση και την στρατηγική της, όσο η γκάφα του ΕΝΦΙΑ και οι τρόποι που θα της επιτρέψουν να επανορθώσει ουσιαστικά και να «ρεφάρει» επικοινωνιακά.
Επειδή όμως η ζημιά έχει γίνει και επειδή ο ΕΝΦΙΑ περιέχει και συμβολίζει σε ένα μεγάλο βαθμό την υπερφορολόγηση που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, η Κυβέρνηση προσδοκά να αποσπάσει από την τρόϊκα, δεσμεύσεις για μείωση της φορολογίας κατ’ αρχήν στα φυσικά πρόσωπα. Έπρεπε όμως να φτάσουμε σε αυτό ο σημείο, για να κατανοήσουν ότι η τεράστια συμπίεση εισοδημάτων μέσω της φορολογίας, είναι αδιέξοδη;
Κανείς δεν έβλεπε την απόλυτη καθίζηση στον τομέα των ακινήτων και της οικοδομής που έδινε για χρόνια οξυγόνο στην πραγματική οικονομία; Κανείς δεν είδε την κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την φυσική διόρθωση της φούσκας από την κατάρρευση;
Κανείς δεν έβλεπε και δεν βλέπει το όργιο της παραοικονομίας που αναπτύσσεται γύρω από τους υπερφορολογημένους κλάδους της παραγωγής και της μεταποίησης;
Κανείς δεν μέτρησε εδώ και τρία χρόνια την τεράστια υστέρηση εσόδων από τους εξωφρενικούς ΕΦΚΠ στα οινοπνευματώδη; Τους θανάτους από τις μπόμπες; Την εμπέδωση ενός κλίματος με λογικοφανή άλλοθι για νοθείες; Την απώλεια εσόδων από τη μείωση θέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις των υπερφορολογημένων κλάδων, τα δεινά των ταμείων; Κανείς δεν ζαλίστηκε από τον φαύλο κύκλο του αδιεξόδου;
Είτε τα σκέφθηκαν είτε όχι, η πολιτική ανεπάρκεια είναι το λιγότερο και εν πάσει περιπτώσει στην πολιτική όλα έχουν αργά ή γρήγορα το τίμημά τους.
Το να αγνοείς ή να υποτιμάς όμως ως οικονομικό επιτελείο, εδώ και 4 χρόνια, βασικά ζητήματα των δημοσιονομικών γνωστά σε όλη τη γη, και να καταδικάζεις με απλουστευτικές δοξασίες μια χώρα στο μαράζωμα, επειδή δεν είσαι ικανός να εισπράξεις τους φόρους, ή να κτυπήσεις τη φοροδιαφυγή (κι εδώ σηκώνει συζήτηση) είναι ένα θέμα που δεν λύνεται στο Παρίσι…
Αν λύνεται κάπου, λύνεται στην Ελλάδα…