Ενδεικτικό είναι ότι κατά 51 εκατομμύρια υστέρησαν οι εισπράξεις από τους ειδικούς φόρους (καπνά, ποτά κλπ) το πρώτο 8μηνο του 2014 σε σχέση με το στόχο, που είχε τεθεί από το ΜΠΔΣ.
Από 1.850 εκατομμύρια ευρώ ανήλθαν στα 1.799 εκατομμύρια την ώρα που συνολικά οι φόροι κατανάλωσης ήταν εκτός στόχου κατά 83 εκατομμύρια ευρώ.
Δηλαδή εισπράχθηκαν 4.948 εκ. από 5.031 που ήταν ο στόχος. Ακόμα και σε σχέση με πέρυσι η υστέρηση ήταν εμφανής καθώς πέρυσι όλες οι εισπράξεις από φόρους κατανάλωσης ήταν στα 5.176 εκατομ. ενώ μόνο στους ΕΦΚ ήταν 1.895 εκατομ. το ίδιο διάστημα.
Είναι προφανές ότι η υπερφορλόγηση έχει κτυπήσει την κατανάλωση και αυτό φαίνεται και στα δημόσια έσοδα, γεγονός που καταδεικνύει το αδιέξοδο της όλης πολιτικής.
Γι’ αυτό και θα παρουσιαστεί, αρχής γενομένης από το Προσχέδιο του Προϋπολογισμού, ο «οδικός χάρτης» για τη φορολογία, ο οποίος όπως έχει υποσχεθεί η Κυβέρνηση «θα περιλαμβάνει και μειώσεις ΦΠΑ σε άλλους κλάδους εκτός της εστίασης».
Προφανώς αυτό θα πρέπει να είναι η No1 προτεραιότητα για το οικονομικό επιτελείο, καθώς έχει πλέον καταστεί πασιφανές ότι η μείωση της φορολογίας είναι προαπαιτούμενο για την καταπολέμηση της ανεργίας και τη διατήρηση και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Γιατί αν και η ελληνική οικονομία φαίνεται να εισέρχεται σε φάση σταθεροποίησης, το παιχνίδι της ανάκαμψης -ή στην περίπτωση αρκετών επιχειρήσεων, της επιβίωσης- δεν έχει κερδηθεί ακόμα.
Είναι γεγονός ότι παρά τις επιμέρους βελτιώσεις, το φορολογικό περιβάλλον στην Ελλάδα παραμένει εχθρικό για την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις. Ο φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη των επιχειρήσεων και για πολλές κατηγορίες προϊόντων συνεχίζει να είναι κατά πολύ υψηλότερος συγκριτικά με τις γειτονικές χώρες και σε επίπεδο ΕΕ.
Η υπερφορολόγηση, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς και με τους υπολογισμούς του οικονομικού επιτελείου, όχι μόνο δεν κατάφερε να επιφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα σε όρους συγκέντρωσης εσόδων, αλλά οδήγησε σε τέλμα την οικονομική δραστηριότητα συρρικνώνοντάς την και αποστραγγίζοντας από ρευστό την αγορά.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, ενέχει και κινδύνους για τη δημόσια υγεία, όπως συνέβη με το πετρέλαιο θέρμανσης και την αιθαλομίχλη, με τα αλκοολούχα που ο ΕΦΚ αυξήθηκε κατά 125% σε 18 μήνες ή με τα προϊόντα καπνού, χαρακτηριστικές περιπτώσεις που η υπέρμετρη φορολογία έστρεψε τους καταναλωτές σε λαθραία και χύμα.
Εν τέλει είναι ιστορικά και εμπειρικά παρατηρημένο πως η μείωση της φορολογίας έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των δαπανών στις οποίες προβαίνουν τα νοικοκυριά, μπορεί να δημιουργήσει αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, να ενθαρρύνει και να προσελκύσει επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, που είναι και το βασικό ζητούμενο, υπογραμμίζουν παράγοντες της αγοράς.