Δεν θα ήταν τόσο κακό ή τόσο περίεργο αν δεν συνέβαινε τώρα, σε μια Ελλάδα που πασχίζει να συνέλθει από απανωτά σοκ και σε μια επιχειρηματική κοινότητα που τελεί σε πενταετή καταστολή…
Ακούγοντας κατ’ αρχήν ότι ο Τειρεσίας μπορεί να πωλεί τα στοιχεία που έχει για την οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων που είναι ή ήταν πελάτες των συστημικών τραπεζών, μπορείς να σκεφτείς ότι κάνουμε, αντί ενός μικρού εισιτηρίου, έφοδο στον τέταρτο θάλαμο της… διαφάνειας.
Και ίσως να ήταν έτσι αν, πέρα από τα νομικά προβλήματα που ενδεχομένως υπάρχουν στην απόφαση αυτή, τα οποία προφανώς και δεν είναι του δικού μας αντικειμένου, δεν υπήρχαν τεράστια ηθικού και πολιτικού χαρακτήρα ζητήματα.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Τα αποτελέσματα αυτής της πιστωτικής πολιτικής βοηθούντος βεβαίως και του παράγοντα παρατεταμένη ύφεση (αν δεν τα προβλέψουν αυτά οι αναλυτές των τραπεζών, ποιος τα προβλέπει;), οδήγησαν στη δημιουργία μιας γενιάς επιχειρηματιών, εγκλωβισμένων σε κόκκινα δάνεια και μαύρη εικόνα στον Τειρεσία και την αγορά.
Τώρα, λοιπόν, ο Τειρεσίας ανακοινώνουν ότι θα πωλεί τις πληροφορίες που κατέχει για τις ελληνικές επιχειρήσεις!
Σε ποιούς; Γιατί; Ποιος εγγυάται ότι δε θα στηθεί ένα τεράστιο πάρτι εκβιασμών; Ποιός εγγυάται ότι τα προσωπικά επιχειρηματικά δεδομένα δε θα γίνουν πρώτη ύλη σκληρών παιχνιδιών σε μια ανελέητη μεταβατική Ελλάδα;
Και πώς θα πείσεις τον Έλληνα φορολογούμενο -μικρό, μεσαίο ή μεγάλο επιχειρηματία- ότι οι τράπεζες που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με τους φόρους του και την ώρα που ανήκουν ακόμη στο ΤΧΣ, μπαίνουν μέσω του Τειρεσία σε αυτή τη διαδικασία σε βάρος τους;
Και όλα αυτά την ώρα που ο Σαμαράς δίνει αγώνα στην Ευρώπη για χαλάρωση έχοντας πίσω του μια κοινωνία σε βρασμό.