Η ανεργία σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη αποτελεί μια σοβαρή «πληγή» που όσο παραμένει ανοιχτή, τόσο δημιουργεί παρενέργειες στον κοινωνικοοικονομικό ιστό της κάθε χώρας αλλά και στα άτομα ως μονάδες που δεν έχουν εργασία.
Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2014 η ανεργία λαμβάνει διαστάσεις μάστιγας αφού τα ποσοστά είναι τα υψηλότερα στην ΕΕ, παρά το γεγονός ότι δείχνει δειλά σημάδια κάμψης.
Η κρίση που διανύει τον έκτο χρόνο στην χώρα μας δημιούργησε στρατιές άνεργων ανθρώπων. Νέων ανθρώπων που πέρασαν στο πανεπιστήμιο, πήραν το πτυχίο τους, συνέχισαν για μεταπτυχιακές σπουδές και μετά αναζήτησαν χωρίς επιτυχία μια εργασία στην χώρα τους. Η Ελλάδα του 2014 είναι μια χώρα ανέργων. Μια χώρα που οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν εργασία και αναγκάζονται είτε να γίνουν εσωτερικοί μετανάστες και να φύγουν από τις πατρίδες τους για να βρουν εργασία κάπου αλλού είτε στο εξωτερικό.
Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι νέες, σταθερές και πλήρης θέσεις εργασίας. Οι μορφές εργασίας με τις οποίες μπορεί να απασχολείται ένα μεγάλο μέρος ειδικά νέων ανθρώπων και οι οποίες ανεβάζουν τα επίπεδα εκμετάλλευσης στα ύψη, απασχολώντας προσωπικό με ελαστικές μορφές εργασίας, πληρώνοντας πολύ μικρούς μισθούς ανά ώρα εργασίας ή απασχολώντας τρίωρα, τετράωρα ή περιστασιακά.
Από την άλλη μεριά βέβαια, υπάρχει και η μαύρη εργασία, ειδικά στη χώρα μας που έχει παράδοση σε αυτόν τον τύπο εργασίας. Έτσι μια έστω μικρή αύξηση της απασχόλησης δεν μπορεί να καταγραφεί άμεσα.
Αυτό που ωστόσο οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται, είναι πως η ραγδαία αύξηση της ανεργίας ήρθε σαν άμεσο αποτέλεσμα των εξαντλητικών πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια ως αντίδοτο στην κρίση.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι είναι ότι οι λέξεις Ανάπτυξη και Επενδύσεις, δεν είναι απλά λέξεις αλλά ουσία. Ας προχωρήσουν λοιπόν με ταχύτερους ρυθμούς.