Βασίλη μου,
Η είδηση του θανάτου σου με καταρράκωσε. Ήξερα ότι αντιμετώπιζες δυσκολίες, αν και ήσουν λακωνικός για να μας καθησυχάζεις, δυνατός για να μην χάνεις αυτό που πάντα σε χαρακτήριζε: μια μοναδική αξιοπρέπεια. Αξιοπρεπής στη δουλειά σου, αξιοπρεπής στη ζωή σου.
Μου είναι σχεδόν αδύνατον να ντύσω τα συναισθήματά μου με λέξεις, άλλωστε θα χαθούν μέσα στα τόσο όμορφα λόγια που όλοι έχουν να πουν για εσένα.
Νιώθω όμως την ανάγκη να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Όχι μόνο για την στήριξη και την εμπιστοσύνη που μου έδειξες μαζί με τον Δημήτρη Οικονόμου, στα πρώτα βήματά μου στη δημοσιογραφία, άλλωστε ήσουν πάντα γενναιόδωρος με τους συναδέλφους και πρόθυμος να μοιραστείς την γνώση κ το ταλέντο σου.
Θαύμαζα πάντα την ικανότητά σου να βλέπεις πέρα από το προφανές, να μιλάς με επιχειρήματα, να δίνεις αξία σε αυτό που οι περισσότεροι απαξίωναν, να διώχνεις το άγχος μας με το αστείρευτο χιούμορ σου και να εκπέμπεις με ηρεμία μια ατσαλένια σιγουριά.
Ήσουν ένας σπουδαίος συνάδελφος, που ξεχώριζε για την παιδεία, το ήθος και τις ικανότητές του. Πάνω απ’ όλα όμως ήσουν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Συνεπής με τη στάση ζωής σου απ/ την αρχή μέχρι το τέλος. Διακριτικός και προσγειωμένος, παρά την τεράστια δημοσιότητα που γνώρισες, ευγενικός και καλόκαρδος παρά τις δυσκολίες που συνάντησες. Ένα αληθινό διαμάντι μέσα σε ένα ανθρωποφάγο σύστημα.
Και γι’ αυτό θέλω να σε ευχαριστήσω περισσότερο απ/ όλα. Για τη δύναμη που μου ενέπνευσες και για το παράδειγμα ζωής που μου έδωσες.
Καλό ταξίδι, Βασίλη μου.