Ο Τούρκος Πρόεδρος, κυρίως χαρακτηρίζεται ως απρόβλεπτος και νευρικός. Προσωπικά και παρακολουθώντας την πορεία του, ήδη από το 1994, τον θεωρώ πλήρως προβλέψιμο και σύμφωνο με τον αξιακό κώδικα που αυτός πιστεύει, δηλ. την Οθωμανική σκέψη, που είναι στον αντίποδα της Κεμαλικής. Έτσι είχα πιθανολογήσει δημοσίως (τηλεοπτικά), την ημέρα της εκλογής του (Ιούνιος 2018), πως ασκώντας το “σουλτανικό Af /άφεση”, θα ελευθέρωνε τους Έλληνες αξιωματικούς, τον Δεκαπενταύγουστο, όπως και έγινε.
Η Τουρκία δεν μπορεί να μελετηθεί και αναλυθεί μόνο με βάση τα εγχειρίδια Διεθνών Σχέσεων και Γεωπολιτικής, ή Κοινωνιολογίας, αλλά πρέπει να μελετάται σύνθετα και ως ιδιότυπη / sui generis περίπτωση κράτους.
O Τούρκος Πρόεδρος δείχνει ιδεαλιστής (δεν σημαίνει πως είναι κιόλας) και με πρακτικό πνεύμα. Εύστροφος και δραστήριος, δεν αφήνει τίποτα ανεκμετάλλευτο. Διαρκώς απασχολημένος με το πολιτικό του προφίλ. Δεν ανέχεται περιορισμούς και απαγορεύσεις, γι’ αυτό προτιμά να εργάζεται κυρίως μόνος.
Είναι οξυδερκής και το ισχυρό ένστικτό του, τον κρατά μακριά από επιζήμιες επιρροές, ενώ παράλληλα (εκ του αποτελέσματος) τον οδηγούν σε σωστές αποφάσεις που τον συμφέρουν. Δηλ. του “βγαίνουν” επί 25 χρόνια όλα τα σχέδιά του, ενώ έχει και άλλα 4 χρόνια θητείας να “διορθώσει” λάθη.
Αναλαμβάνει περισσότερα απ’ όσα έχει τη δυνατότητα να διεκπεραιώσει, π.χ: να γίνει ηγέτης της uma των μουσουλμάνων της γης και συγχρόνως αυτόνομος, αλλά συνεργαζόμενος κατά το δοκούν. Με το χιούμορ του, γοητεύει το κοινό του (ίσως και άλλους), το οποίο πείθει για τις απόψεις ή τις ιδέες του. Πιάνει τον παλμό τους.
Βέβαια, οι αντίπαλοί του δεν πείθονται, έστω και εάν για το δικό του συμφέρον, τους δήλωνε πως έγινε “Κεμαλιστής”!
Είναι ανυπόμονος και η υπερβολική αυστηρότητα / ισλαμικός συντηρητισμός που κατά καιρούς εκδηλώνει, σαφώς βλάπτουν την εικόνα του εσωτερικά και ενίοτε σε Δύση και Ανατολή.
Δίνει κουράγιο στο λαό του και ως ηγέτης “το παίρνει επάνω του”. Τους διατηρεί στους G20, τους “πουλάει” Πολιτική και στρατιωτική προστασία, αφού με τον μόνιμο αναθεωρητισμό του και διεκδίκηση των πάντων, συνομιλεί με όλες τις ισχυρές δυνάμεις του κόσμου. Κρατά ακόμα εκτός της χώρας το ΔΝΤ. Όμως, δεν ξέρω τι θα γίνει οικονομικά στο άμεσο μέλλον.
Η λογική “ζήτα- ζήτα” όλο και κάτι θα πάρεις στο τέλος, σε βάθος χρόνου φέρνει αποτελέσματα στην Τουρκία (βλ. το κλασικό βιβλίο, ο Επιτήδειος Ουδέτερος , του Frank Weber)
Μετά τα 55 του, δηλ. την τελευταία δεκαετία, (σήμερα 65 ετών), αποκλειστικός στόχος του είναι η μεγαλύτερη δυνατή οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια, ελπίζοντας στην υστεροφημία του που κάποια στιγμή θ’ αντικαταστήσει τα πορτραίτα του Κεμάλ.
Πιθανολόγηση: Σίγουρα θα μείνει στην Ιστορία.
Ως ηγέτης ή ως Ηρόστρατος της χώρας του δεν γνωρίζω, πάντως ως σημείο αναφοράς θα μείνει.