Συνδικαλιστές που ξεκίνησαν τον αγώνα με κοινό απεργιακό παλμό, να ξιφουλκούν με ανακοινώσεις και διασπασμένοι να περιμένουν να ανάψει το φως της κάμερας για να καταργήσουν τους εκπροσώπους τους .
Η διαθεσιμότητα και η διαδικασία της κινητικότητας πέρασε από τις «παραταξιακές συνειδήσεις» για να φιλτραριστεί και χρωματιστεί με τις «κομματικές μπογιές»… .ώστε να καταλήξει « παρδαλή» η απεργία που κράτησε για 14 εβδομάδες κλειστό το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο.
Το αρχαιότερο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα της χώρας , θα αρχίσει να λειτουργεί από Δευτέρα αλλά… με απεργίες .
Και πώς γίνεται αυτό, αναρωτιούνται οι φοιτητές που «αντιμετωπίζουν» την 14η εβδομάδα «ομηρίας».
Η απάντηση είναι η «γιορτή του παραλόγου» αλλά αυτήν έχουμε να δώσουμε!
Το ένα μέτωπο των διοικητικών ανακοίνωσε ότι η απεργία έληξε , το άλλο ότι θα συνεχιστεί με 2 εικοσιτετράωρες κινητοποιήσεις αλλά επισημαίνει ότι δεν θα εμποδιστεί η εκπαιδευτική διαδικασία. Το παιχνίδι των εντυπώσεων συνεχίζεται μέχρι τελικής πτώσεως.
Θεατές αυτής της «κακής παράστασης» δεν είναι άλλοι από τους νέους … που έδωσαν πανελλαδικές με επίταξη των καθηγητών, πέρασαν αλλά στέκονται στο κατώφλι του πανεπιστημίου περιμένοντας να ανοίξει το «απεργιακό λουκέτο» για να εγγραφούν. Θυμούνται τον Αύγουστο, τα παιδιά από την επαρχία που γυρνούσαν με τις αγγελίες στο χέρι, παρέα με τους γονείς τους, για να κλείσουν το φοιτητικό διαμέρισμα το οποίο τόσους μήνες πληρώνουν χωρίς τελικά να σπουδάζουν.
Άκουγα κάποιους νεαρούς να συζητούν για το τι θα κάνουν εάν θα κληθούν να υπηρετήσουν την μητέρα πατρίδα και δεν έχουν καν εγγραφεί ώστε να δικαιολογήσουν το αίτημα αναβολής της στράτευσης.
Είναι και εκείνοι οι φοιτητές που περιμένουν να πάρουν το πτυχίο τους για φύγουν στο εξωτερικό…… για να μην αναγκαστούν, όπως λένε, να σκοτώσουν και τα τελευταία τους όνειρα στην αναμονή για την εξυγίανση ενός συστήματος που αρνείται να εξυγιανθεί.