Προσπαθώντας να βρω πως πυροδοτήθηκαν οι εξελίξεις – με τις γνώριμες εικόνες και ατάκες- αναζήτησα την απόφαση των φοιτητών της Νομικής . Στο διαδίκτυο λοιπόν διαβάζω : «Κατάληψη της σχολής την Παρασκευή 14/11 και τη Δευτέρα 17/11 με μεταφορά της κατάληψης στο χώρο του Πολυτεχνείου και συγκρότηση της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης αμέσως μετά το πέρας της συνέλευσης»
Εκείνο που με έκανε απομακρυνθώ, για λίγα λεπτά , από τον αρχικό μου στόχο ήταν η ακόλουθη παράγραφος: «Κανένα λοκ άουτ στην σχολή εν όψει του τριήμερου εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου – διασφαλίζουμε ως σύλλογος την άρση του λοκ άουτ και την υλοποίηση της απόφασής του»
Λοκ άουτ δηλαδή; Το προσωρινό κλείσιμο μιας επιχείρησης από τον εργοδότη ως αντίδραση σε απεργία των εργαζομένων;
Μάλλον οι φοιτητές, μεταφορικά απέδωσαν αυτόν τον όρο για το κλείσιμο των σχολών ενόψει των εορτασμών του Πολυτεχνείου. Αναρωτιέμαι τι νόημα έχει, εφόσον ποτέ δε λειτουργούν οι σχολές αυτές τις ημέρες….. Μήπως ονομάζουν έτσι τα μέτρα που έλαβαν οι Πρυτανικές αρχές για να μην υπάρξουν προβλήματα στη Νομική και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο;
Όχι δεν θα σταματήσει εδώ η έρευνα . Θα ανατρέξω σε κάθε λοκ άουτ, σε κάθε σταθμό του συνδικαλιστικού κινήματος για να καταλάβω τι εννοεί αυτή η ανακοίνωση.
Δε θα αφήσω τη σύγχυση να εγκατασταθεί στο μυαλό του δημοσιογράφου, που έχει μάθει να διαβάζει επιφανειακά, να κινείται στο πλαίσιο της εικόνας και να περιορίζεται στον τσιγκούνικο χρόνο των δύο λεπτών της περιγραφής των γεγονότων.
Ανοίγω βιβλία ,ανοίγω λεξικά και με τη φαντασία μεταφέρομαι στο χρόνο , στο Δουβλίνο του 1913 στην αρχή της σημαντικότερης διαφωνίας μεταξύ 20.000 εργαζομένων και 300 εργοδοτών. Συνεχίζω στο λοκ άουτ της αυστραλιανής αεροπορικής εταιρείας Qantas, που δημιούργησε χάος στις αερομεταφορές .Φτάνω στη Δανία το 2013, όπου οι δάσκαλοι «έφαγαν» ένα λοκ άουτ κλειδωμένοι έξω από τα σχολεία , για να αναγκαστούν να κάνουν εκπτώσεις στον αγωνιστικό τους παλμό και να συμφωνήσουν με τα εργατικά ή αντεργατικά μέτρα. Δεν βρίσκω κάποια σχέση των φοιτητικών αιτημάτων, ούτε με την κίνηση της Ιαπωνικής Toyota που προχώρησε σε λοκ άουτ των εγκαταστάσεων της σε περιοχές της Ινδίας ύστερα από την αποτυχία καθορισμού της συλλογικής σύμβασης εργασίας με τα συνδικάτα.
Και η απορία παραμένει. Τι λοκ άουτ είναι αυτό, στο οποίο αντιστέκονται σήμερα οι φοιτητές ..με κατάληψη;
Γιατί στέκομαι εδώ ; Γιατί πιστεύω – κόντρα στη γενικότερη απαξίωση – ότι οι φοιτητές , οι νέοι , τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν και το τώρα και το αύριο. Γι’ αυτό επιβάλλεται να διεκδικούν ,να αγωνίζονται ,να εκφράζουν τα θέλω τους και να τα υπερασπίζονται. Να ξεκινούν επαναστάσεις ,ν’ ανατρέπουν ,να δημιουργούν ,κατά τη ταπεινή μου γνώμη να μη χάνουν τη δύναμή του λόγου τους και της πολύτιμης ενέργειας τους … σε κλισέ « λοκ άουτ».