Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει πάνω από δέκα φορές στο Μουσείο αλλά για επαγγελματικούς λόγους και δεν είχα προλάβει να δω σχεδόν τίποτα.
Έτσι, πήγα σαν τον τουρίστα κι εγώ και είδα ένα προς ένα όλα τα απίστευτα εκθέματα που έχει το Μουσείο της Ακρόπολης. Ήταν σκέτη μαγεία. Θαμπώθηκα με την ομορφιά που αντίκρισα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, χρειάστηκα τρεις ώρες για να ολοκληρώσω την επίσκεψη μου. Θυμήθηκα ότι τέσσερις ώρες είχα χρειαστεί για να δω την Απαγορευμένη Πόλη στο Πεκίνο, τέσσερις για το Βατικανό και άλλες πέντε ώρες για το Λούβρο, χωρίς βεβαίως να τα δω όλα. Για το Λούβρο νομίζω θα χρειαζόμουν μια εβδομάδα για όλα τα εκθέματα.
Σκέφτηκα λοιπόν πόσο αδικείται το Αρχαιολογικό Μουσείο, που έχει ακόμη πιο σπουδαία εκθέματα από αυτό της Ακρόπολης. Κι όμως είναι σε φάση παρακμής λόγω της θέσης του. Κανείς δεν μπορεί να πλησιάσει μόλις πέσει το φως. Είναι κρίμα να μην μπορεί ο κόσμος να απολαύσει τον απίστευτο πολιτιστικό πλούτο που διαθέτουμε γιατί η Πολιτεία κλείνει τα μάτια και τα’ αυτιά και προτιμά να «εκθέτει» χρήστες και εμπόρους ναρκωτικών στην περιοχή.
Το Μουσείο της Ακρόπολης είναι πράγματι ένα κόσμημα για την πόλη μας και μακάρι να δημιουργηθούν κι άλλα που θα αναδεικνύουν την πραγματική μας κληρονομιά. Του μεγαλείου και όχι της μιζέριας που ζούμε σήμερα.
Μάλιστα διάβαζα χθες δηλώσεις για το αν ο Τύμβος στην Αμφίπολη είναι του Μ. Αλέξανδρου ή όχι και αναρωτήθηκα… Έχει καμία σημασία; Φυσικά θα ήταν απίστευτο να είναι ο τάφος του μεγαλύτερου στρατηλάτη της Ιστορίας αλλά έτσι κι αλλιώς αυτός ο Τύμβος και τα μέχρι τώρα ευρήματα είναι συγκλονιστικά.
Αλλά ούτε σε αυτό μπορούμε να είμαστε σοβαροί…η βλακεία είναι ανίκητη, δυστυχώς! Ήξερε τι έλεγε ο Αϊνστάιν…δεν νομίζετε;