Από τη μια πλευρά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας που κανείς δεν κατάλαβε γιατί ζήτησε να γίνει αυτή η συζήτηση στη Βουλή.
Ενημέρωση για τη διαπραγμάτευση δεν έκανε, με την παράταση της δανειακής σύμβασης δεν ασχολήθηκε, συναίνεση δεν ζήτησε. Απλά ανέβασε τους τόνους απέναντι στη ΝΔ και τον Σαμαρά κάνοντας ουσιαστικά "μασάζ" στους δικούς του βουλευτές, ειδικά σε εκείνους που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον έντιμο συμβιβασμό που επιδιώκει με τους εταίρους.
Γι αυτό άλλωστε αν και στην βασική του ομιλία ήταν καλός (χωρίς βέβαια να κάνει λόγο για την ταμπακιέρα), στη δευτερολογία και στο κλείσιμο κινήθηκε σε "ρηχά νερά".
Από την άλλη πλευρά ήταν ο Αντώνης Σαμαράς με ένα ύφος "κάτσε καλά θα σε δείρω". Μα είναι δυνατόν να μιλάς πρώην πρωθυπουργός έτσι στη Βουλή; Να μιλάς για "τεθλασμένη" και ευθεία γραμμή; Αυτά είναι τα επιχειρήματα σου;
Μα σε ποιους απευθύνεται επιτέλους εν έτει 2015; Είναι φανερό πως η ήττα σε κάποιους δεν έβαλε μυαλό. Για να μην πω στους περισσότερους στη ΝΔ.
Βέβαια την παράσταση έκλεψε και πάλι η Πρόεδρος της Βουλής. Κατάφερε να μετατρέψει μια σύγκρουση πολιτικών αρχηγών σε "Κατρουγκαλιάδα". Να "τινάξει" στον αέρα τη συζήτηση και να δώσει την ευκαιρία στη ΝΔ να αποχωρήσει με ένα ύφος πρωτοφανές προς αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κι όμως τη μεγαλύτερη ζημιά την κάνει στην κυβέρνησή της. Είναι η δεύτερη φορά που κάνει "φάουλ" στον Αλέξη. Και ο νοών νοείτω...