Είμαστε όμως πολύ κοντά στο να πούμε με την πρώτη ανακοίνωση ότι γίναμε …Πεκίνο σαν το Μύκονος γίναμε…. όταν μιλάμε για ακρίβεια . Και στις δύο περιπτώσεις εγκλωβιζόμαστε σε γνωστά κλισέ και χάνουμε τη μπάλα..
Όπως λοιπόν ένας λουόμενος θεωρεί ότι 5 ευρώ ξαπλώστρα είναι το ίδιο με τη Μύκονο του 18 ή του 30 ευρώ και συνήθως έτσι εκφράζει τη δυσφορία του ακόμη και όταν έχει την επιλογή της δωρεάν παραλίας το ίδιο συμβαίνει και με τον πρώτο καπνό στον ουρανό. Γινόμαστε….. Πεκίνο.
Τα δεδομένα μου ανέτρεψε μια φίλη που έμενε στο Πεκίνο την περίοδο της έντονης ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Όταν το σύννεφο ήταν μαύρο και το πρωί. Όταν η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική που πλέον από μόνοι τους οι κάτοικοι καταλάβαιναν το πρόβλημα και λάμβαναν άμεσα οι ίδιοι μέτρα .
Τα 150 μικρογραμμάρια που αποτελούν κόκκινο συναγερμό και οδηγούν ακόμη και στο κλείσιμο των σχολείων άφησαν άφωνη την Κατερίνα που μου εκμυστηρεύεται ότι « Τα 150 μικρογραμμάρια για μας ήταν μέρες καλές. .και φαινόμενο καθημερινό. Ιδιαίτερα πέρυσι που ήταν η χειρότερη χρονιά. Είχε υγρασία και νοτιά (ασυνήθιστο για το χειμώνα του Πεκίνου) κι έτσι γινόταν εντονότερο το πρόβλημα.. .Μιλάμε ότι φτάναμε πάνω από 200, μη σου πω και ως 400+... Δεν υπάρχει!!!
Εγώ δεν παρακολουθούσα από ένα σημείο κι έπειτα... ήταν ανώφελο! Εξάλλου δεν είχε διαφορά... ,»μου λέει καθώς θυμάται τις ημέρες που αγόραζε για την ίδια και το παιδί της μάσκες από φαρμακεία ή νοσοκομεία.
«Και τα σχολεία ?», τη ρωτώ « Έκλειναν?» «Φορούσαμε μάσκες και τα σχολεία δεν έκλειναν αλλά οι γονείς ήταν αυτοί που έπαιρναν την ευθύνη να στείλουν ή όχι τα παιδιά τους αν έβλεπαν ότι κάποιες μέρες ήταν πολύ πάνω από τα όρια... Τα σχολεία παρακολουθούσαν τις μετρήσεις κι ανάλογα επέτρεπαν ή όχι να βγουν τα παιδιά για διάλειμμα έξω... άλλη φορά τα άφηναν να βγουν αλλά χωρίς να τρέχουν ή να παίζουν ποδόσφαιρο κλπ κι επέβαλλαν τη χρήση μάσκας. Θυμάμαι κάποιες μέρες που έδειχναν λαμπερές. Πηγαίναμε σχολείο με την αίσθηση ότι όλα ήταν καλά και ξαφνικά στις μετρήσεις βλέπαμε κόκκινο .Τότε λαμβάνονταν μέτρα αλλά με το σχολείο πάντα ανοιχτό...,» μου λέει χαμογελώντας.
Όσο λοιπόν και αν επηρεάζει την καθημερινότητά μας η νέα απειλή η Πολιτεία πρέπει να λαμβάνει συντονισμένα μέτρα και να τα κοινοποιεί στους πολίτες με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνουν δεύτερη φύση τους και να εφαρμόζονται συνειδητά. Την ίδια στιγμή και οι πολίτες θα πρέπει επιτέλους να αφήσουν τον ωχαδελφισμό που μερικές φορές τους χαρακτηρίζει και να υπακούουν στα δεδομένα. Να μην καίνε ότι βρουν .
Η διαφορά μας με το Πεκίνο είναι ότι ρύπανση δεν προκλήθηκε από τα τζάκια αλλά από τα εργοστάσια και τις βιομηχανίες που είναι μέσα στην πόλη και τα αυτοκίνητα σε μικρότερο όμως βαθμό.
Η υπακοή όμως των πολιτών στις συστάσεις της πολιτείας ήταν εκεί ενδεικτική »Όταν ανακοίνωναν απαγόρευση της κίνησης των αυτοκινήτων λόγω αιθαλομίχλης σε μισή ώρα δεν υπήρχε στους δρόμους ψυχή. Ήταν εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα το μέτρο εφαρμοζόταν χωρίς υπερβολές και χαοτικές δηλώσεις,» μου λέει η Κατερίνα . Ακριβώς δηλαδή όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, σκέφτηκα, όπου δεν υπάρχει ούτε ένα συντονιστικό όργανο που θα ενημερώνει σε κεντρικό επίπεδο ακόμη και τους δημοσιογράφους για τις περιοχές που εντοπίζεται το πρόβλημα.
Και το ερώτημα παραμένει….. Εκτός από την Αττική που έχει αναλάβει την ενημέρωση το ΥΠΕΚΑ οι κάτοικοι των υπολοίπων περιοχών θα περιμένουν την περιφέρεια να τους ενημερώσει?
Κι εμείς όταν θα πρέπει να ενημερώσουμε θα αναγκαζόμαστε να τηλεφωνούμε μία μία τις νομαρχίες? Γκάλοπ για την ενημέρωση ενός κατά τα άλλα πολύ σημαντικού θέματος που απασχολεί την πολιτεία δηλαδή… Ελλάς το μεγαλείο σου .
Α! και να μην ξεχάσω ….. Η θέρμανση σε όλο το Πεκίνο από 15 Νοεμβρίου έως 15 Μαρτίου.. είναι δωρεάν. Αν μάλιστα το κρύο συνεχιστεί μετά το Μάρτιο γυρνάς απλώς στην αυτόματη θέρμανση ή διαφορετικά χρησιμοποιείς ηλεκτρικά αερόθερμα… Τόσο μακρινό για να είναι για μας αληθινό…..