Η μέρα ενδείκνυται καταρχήν για τους καταστηματάρχες, αφού οι όρκοι αγάπης μεταφράζονται σε τούρτες, αρκουδάκια, λουλούδια, μέχρι και κοσμήματα… (για όσους έχουν ακόμη κάτι στην άκρη)
Κάθε χρόνο πίστευα και ακόμη πιστεύω σε κάτι που είναι για πολλούς κλισέ, αλλά για μένα απόλυτα αληθινό. Αν περιμένουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου για να δείξουμε την αγάπη μας και να προσφέρουμε δώρα και χαμόγελα, τότε τι κάνουμε τις υπόλοιπες 364 ημέρες;
Το κόκκινο βέβαια που επικρατεί σε βιτρίνες, ζαχαροπλαστεία, ακόμη και σε περίπτερα, ίσως τελικά καταφέρει να χρωματίσει λίγο την γκρίζα ατμόσφαιρα που περιβάλλει πολλούς από εμάς.
Αυτό όμως που κανείς δεν μπορεί να ανατρέψει και πολύ περισσότερο να τον αφήσει ασυγκίνητο, είναι η πρώτη φορά που ένα εννιάχρονο παιδί νοιώθει το σκίρτημα, την αθώα αγάπη και ψάχνει με αγωνία να βρει ένα δώρο. Το δώρο για τη… φίλη του .
Ο διάλογος μαζί του; Συγκλονιστικός, καθώς δεν αφήνει περιθώρια να ακούσει δεύτερη γνώμη. Όλα είναι προγραμματισμένα στο μυαλό του. Οι σκέψεις του με ταξιδεύουν στη γαλήνια θάλασσα της αθωότητάς του και μου αφήνουν ένα γλυκό χαμόγελο που προσπαθώ να κρύψω γιατί ο διάλογος μας είναι σοβαρός…
«Να της πάρω ένα δαχτυλίδι ή καλύτερα ένα βραχιόλι ; Θα μπορούσα να το ζητήσω από το νονό, που είναι χρυσοχόος -συνεχίζει- για να του δίνω λίγα-λίγα τα χρήματα ». Μια αφοπλιστική πρόταση που όπως ήταν αναμενόμενο, άλλαξε λίγες ώρες μετά για να βρει κάτι πιο μοντέρνο. Να της αρέσει, όπως λέει. Να μην τη φέρει σε δύσκολη θέση ή να την εκνευρίσει και του το επιστρέψει.
Και τελικά, σίγουρος για την επιλογή, το βρίσκει και το κρατά κρυμμένο στο συρτάρι, περιμένοντας με αγωνία την Παρασκευή.
Κοιτάζοντάς τον, σκέφτομαι ότι τελικά η ζωή μας είναι στιγμές. Στιγμές που μπορούν να μας δώσουν χαρά ,συγκίνηση και να μας απομακρύνουν έστω και για λίγο από τη μιζέρια που άθελα μας οι περισσότεροι βιώνουμε.
Στιγμές που μπορούμε να ζήσουμε, δίνοντας κι εμείς χαμόγελα σε αυτούς που μας αγαπούν. Γιατί, όπως λέει ένας πολύ καλός μου φίλος «Η ζωή είναι μικρή, χαμογελάτε γιατί σας πάει και μην ξεχνάτε ότι δεν είστε μόνοι γιατί πάντα υπάρχει ένας δίπλας σας που σας αγαπάει αληθινά»!!!!
Ίσως τελικά αυτή να είναι η ανατροπή του Βαλεντίνου… Να αγαπάμε τον διπλανό μας κάθε μέρα, χωρίς αντάλλαγμα και σκοπό… Έτσι απλά και αληθινά!