Αυτός είναι ένας αληθινός διάλογος επιβατών σε αεροσκάφος για μία εσωτερική πτήση διάρκειας μόλις 40 λεπτών μετά τα αλλεπάλληλα αεροπορικά δυστυχήματα. Είναι η πρώτη φορά που αντί για γέλια και αστεία βλέπω τέτοια παρατηρητικότητα κι ακούω τόσους προβληματισμούς. Σα να έχω μπλέξει ανάμεσα σε μετεωρολόγους και μηχανικούς.
«Ελπίζω να μην κουνηθούμε» λένε μεταξύ τους χαμηλόφωνα ,όταν ακούγεται η φωνή του κυβερνήτη να δώσει την απάντηση ότι δηλαδή στο δρομολόγιο θα ακολουθήσουν αναταράξεις.
«Αμάν… » λέει η διπλανή μου , «Λέτε να μην πετούσαμε καλύτερα… . Ας ακυρωθεί.» Ο φόβος και η αγωνία μεγαλώνει όταν πράγματι λίγο μετά την απογείωση αρχίζει ο χορός των αναταράξεων.
«Ωχ Ω χ Ωχ. Βρε καλύτερα να πηγαίναμε με αυτοκίνητο ,στα ’λεγα πριν μπούμε. Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα» συνεχίζουν να λένε οι δυο φίλοι στις πίσω θέσεις.
Όχι μόνο δηλαδή είχαν σκηνοθετήσει το τέλος μας αλλά θα προτιμούσαν να ήταν στον επικήδειο, σκέφτομαι. Όπως εκείνοι που χάνουν το μοιραίο αεροπλάνο την τελευταία στιγμή.
Και όμως αυτή είναι η ατμόσφαιρα που επικρατεί πλέον μέσα στα αεροπλάνα. Ακόμη και οι μέχρι σήμερα ψύχραιμοι με το πρώτο σκαμπανέβασμα τα χάνουν και κοιτούν από το παράθυρο τα πιθανά σημεία συντριβής. Θάλασσα ή στεριά.
Για του λόγου του αληθές λοιπόν και μετά από εκατοντάδες έρευνες και ρεπορτάζ που έχω κάνει συνυπογράφω ότι το αεροπλάνο παραμένει το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς. Απλώς στην περίπτωση δυστυχήματος ο αριθμός των θυμάτων είναι εντυπωσιακά μεγάλος. Πόσο μάλλον όταν τυχαίνει να συμβαίνουν τρεις τραγωδίες ταυτόχρονα με συνολικά περίπου 700 νεκρούς.
Το σίγουρο είναι ότι πλέον τα αεροπλάνα είναι έξυπνα. Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις μπορούν να διορθώσουν ακόμη και πιθανό λάθος πιλότου. Κάθε χρόνο αεροπορικές εταιρείες και πληρώματα περνούν από ειδικές εκπαιδεύσεις με σενάρια κινδύνου όπως ομηρία, αποσυμπίεση ,προσθαλάσσωση και κάθε είδους τεχνικά προβλήματα που μπορούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια μιας πτήσης. Οι ιπτάμενοι συνοδοί φροντιστές που σας προσφέρουν χαμογελαστοί τσάι ή καφέ έχουν εκπαιδευτεί για να ανταπεξέλθουν και να βρουν την καλύτερη λύση σε περίπτωση ανάγκης. Γιατί υπάρχουν και οι στιγμές που τις τελικές αποφάσεις ,όταν προλαβαίνουν, τις λαμβάνουν οι άνθρωποι.
Πολλοί θα αναρωτηθούν.. Μα τότε πως πέφτουν;
Να ξεκινήσουμε από το εύκολο. Η εκτόξευση πυραύλου είναι κάτι το απροσδόκητο που κανείς δεν προλαβαίνει να αντιληφθεί με αποτέλεσμα όλα να γίνονται σε ένα δευτερόλεπτο. Αποσυμπίεση, αλλαγή θερμοκρασίας από τους 24 βαθμούς εντός καμπίνας στους -70 και φωτιά.
Το ερώτημα που τίθεται και πλέον θα τεθεί ως μείζονος σημασίας στην αεροπορική οικογένεια είναι το κατά πόσο κοινοποιούνται οι ασφαλείς ή οι επικίνδυνοι λόγω κρίσης διάδρομοι και τι μέτρα θα πρέπει να λαμβάνονται από τις εταιρείες ώστε το πιθανό κέρδος από μια κοντινή διαδρομή να την κάνει επισφαλή κυρίως λόγω ανύπαρκτου σχεδιασμού κι ελεγκτικού μηχανισμού.
Την ίδια στιγμή αυξάνονται οι προτροπές ώστε η όποια εκπαίδευση να γίνεται με την διάρκεια και την πολυπλοκότητα των περιπτώσεων που χρειάζεται για την ασφάλεια των πτήσεων . Κάτι που πρέπει να πω ότι συμβαίνει στην Ελλάδα, με τους έλληνες κυβερνήτες και πληρώματα να χρήζουν της εμπιστοσύνης όλων των εταιρειών που μάλιστα τους επιλέγουν για να συνεργαστούν.
Γιαυτό λοιπόν συνεχίζετε να ταξιδεύετε στο μαγικό κόσμο των αιθέρων . Και πριν κάνετε check in σκεφτείτε ότι ταυτόχρονα με τα τρία αεροπλάνα που έπεσαν προσγειώνονται και απογειώνονται με ασφάλεια εκατομμύρια άλλα σε όλο τον κόσμο… Προσδεθείτε λοιπόν άφοβα και καλό καλοκαίρι….