Ο
Ο βηματοδότης, που αναπτύχθηκε από την αμερικανική εταιρεία Nanostim, είναι σχεδιασμένος ώστε να εισάγεται ενδοφλεβίως, μέσω της μηριαίας φλέβας στη βουβωνική χώρα, και να καταλήγει στην καρδιά. Φέρει ενσωματωμένη μπαταρία κι έχει μέγεθος που δεν ξεπερνά το 10% του μεγέθους των συμβατικών βηματοδοτών, για την τοποθέτηση των οποίων απαιτείται επέμβαση και είναι επιρρεπείς σε μολύνσεις.
Η διαδικασία τοποθέτησης του ασύρματου βηματοδότη διαρκεί περίπου μισή ώρα. Η συσκευή είναι σχεδιασμένη ώστε να αφαιρείται εύκολα από τον οργανισμό για να γίνεται αντικατάσταση της μπαταρίας, η οποία έχει χρόνο ζωής από 9 έως 13 χρόνια.
Ως το «μέλλον της βηματοδότησης ασθενών» χαρακτήρισε τον νέο βηματοδότη ο δρ Γιοχάνες Σπέρτσελ από την Κλινική Kerchhoff στο Μπαντ Νάουχαϊμ, ο οποίος συμμετείχε στις δοκιμές. Σύμφωνα με τον δρ. Σπέρτσελ « αυτή η επαναστατική τεχνολογία προσφέρει στους ασθενείς μια ασφαλή, ελάχιστα επεμβατική εναλλακτική η οποία καταργεί την ανάγκη χρήσης καλωδίων αλλά και διενέργειας επέμβασης».
Αντιθέτως, επιφυλακτικός εμφανίσθηκε ο καθηγητής Τζέρεμι Πίρσον, ιατρικός διευθυντής του Βρετανικού Ιδρύματος Καρδιάς. Ο κ. Πίρσον είπε πως: «Πρόκειται για μια εκπληκτική εξέλιξη, ωστόσο είναι νωρίς ακόμη για να εξαγάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Προτού αυτός ο ασύρματος βηματοδότης γίνει ευρέως διαθέσιμος πρέπει να δούμε πόσος είναι ο χρόνος ζωής του στην πράξη καθώς και πόσο εύκολη είναι η αντικατάστασή του αν χρειαστεί».
Κι ενώ ο ασύρματος βηματοδότης δεν έχει λάβει ακόμη έγκριση της αντίστοιχης αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) κι άλλες εταιρείες σχεδιάζουν να μπουν στην… ασύρματη εποχή.
Η αμερικανική εταιρεία EBR Systems και η βρετανική τεχνολογική εταιρεία Cambridge Consultants έχουν αναπτύξει το Wireless Cardiac Stimulation System το οποίο φέρει ένα μικροσκοπικό ασύρματο ηλεκτρόδιο με μέγεθος όσο αυτό ενός κόκκου ρυζιού που λαμβάνει ενέργεια από μια υπερηχητική παλμική γεννήτρια. Το 2011 η συγκεκριμένη συσκευή δοκιμάστηκε σε 100 ασθενείς ευρωπαϊκών νοσοκομείων.
Ο πρώτος βηματοδότης τοποθετήθηκε σε άνθρωπο το 1958 και σήμερα περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως φέρουν κάποιου είδους συσκευή αποκατάστασης του καρδιακού ρυθμού – περισσότεροι από 700.000 ασθενείς προστίθενται σε αυτή τη λίστα κάθε χρόνο.