Ογδόντα χρόνια μετά φαίνεται ότι βρέθηκε η απάντηση στην μυστηριώδη εξαφάνιση της πρώτης γυναίκας πιλότου επιχείρησε να κάνει τον γύρο του κόσμου πετώντας.
Ήταν στις 2 Ιουλίου του 1937 όταν η Αμέλια Έρχαρτ και ο πλοηγός της, Φρεντ Νούναν, η οποία είχε εξαφανιστεί πάνω από το Νότιο Ειρηνικό, αποφάσισαν να πετάξουν πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό μεταξύ της Παπούα Νέας Γουινέας και της νήσου Χάουλαντ, όμως τα ίχνη τους, χάθηκαν.
Μια νέα επιστημονική μελέτη, σύμφωνα με την Telegraph, υποστηρίζει ότι τα οστά τα οποία βρέθηκαν το 1940 στη νήσο Νικουμαρόρο -γνωστή και ως νήσο Γκάρντνερ, μια κοραλλιογενή ατόλη, περίπου 1.200 μίλια από τις νήσους Μάρσαλ- ανήκουν στην Ερχαρτ κι όχι σε κάποιον άνδρα, όπως είχε αποφανθεί μια ιατροδικαστική εξέταση του 1941.
Τα οστά είχε μελετήσει τότε ο δρ Ντέιβιντ Χούντλες της Ιατρικής Σχολής των Φίτζι, ο οποίος εξέτασε την αναλογία της περιφέρειας του μηρού προς το μήκος του, τη γωνία του μηρού και της λεκάνης και την ηβική σύμφυση που σχηματίζεται μεταξύ των δύο οστών της λεκάνης και είναι ευρύτερη στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες. Τότε, εκείνος συμπέρανε ότι δεν μπορούσαν να ανήκουν στην Ερχαρτ, αλλά σε κάποιον άνδρα.
Αλλά ο Ρίτσαρντ Γιαντς, επίτιμος καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τενεσί, υποστηρίζει τώρα, εν έτει 2018, ότι αν ο δρ Χούντλες ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους θα είχε εξάγει διαφορετικό συμπέρασμα.
Σε μελέτη του, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Forensic Anthropology, ο Γιαντς λέει ότι οι μέθοδοι του Χούντλες ήταν ανεπαρκείς, ειδικά όσον αφορά στην ταυτοποίηση του φύλου του σκελετού.
Το πιο αξιόπιστο από τα κριτήριά του ήταν η εξέταση της ηβικής σύμφυσης, αλλά «αυτό υπόκειται σε σημαντικές διακυμάνσεις, ελάχιστα κατανοητές το 1941», επισημαίνει.