Η οικογένεια, το σπίτι μας, αμέτρητες στιγμές, γέλιου και χαράς, η φροντίδα, η προστασία ή η παρηγοριά που έχουμε πάρει. Πώς να τα ξεχάσουμε και γιατί;
Το θέμα όμως δεν είναι να τα διαγράψουμε όλα από το μυαλό μας, αλλά να μην είμαστε εξαρτημένοι. Να προχωράμε μπροστά, αυτόνομοι, μαθαίνοντας από τα λάθη μας.
Το παρελθόν δεν είναι καταφύγιο για να κρυφτούμε από το μέλλον αλλά για να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο. Έτσι, δε μένουμε σε μια σχέση για χάρη του, εφ’ όσον δεν υπάρχουν πια αισθήματα ή από συνήθεια.
Θέλουμε κάποιο πρόσωπο δίπλα μας που να κάνει την καρδιά μας να κτυπά, να παίρνουμε και να δίνουμε συναισθήματα, να ζούμε ρομαντικές στιγμές και να περνάμε τα βράδια αγκαλιά.