Πολιτισμός

17 Νοεμβρίου 2021 18:05

Πολυτεχνείο: Το “κορίτσι με τη σφαίρα” συγκλονίζει με την ιστορία του

Διάβασέ μου το...

Δεκαετίες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, η δικηγόρος Ειρήνη Μουστάκα, περιγράφει τη φρίκη που βίωσε στο «πετσί» της.

Πολυτεχνείο: Το “κορίτσι με τη σφαίρα” συγκλονίζει με την ιστορία του

Συγκλόνισε η αφήγηση της δικηγόρου Ειρήνης Μουστάκα για το πώς βίωσε τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, όταν κινδύνευσε η ζωή της.

Η Ειρήνη Μουστάκα έχει μείνει στην ιστορία του Πολυτεχνείου ως μια από τις πρωταγωνίστριες των γεγονότων της εποχής, όταν πυροβολήθηκε στο πρόσωπο, ενώ ήταν στην πλατεία Βικτωρίας.

Την ιστορία της μοιράστηκε στην ΕΡΤ. «Ήμουν μαθήτρια τότε και είχα κατέβει στην Αθήνα για φροντιστηριακά μαθήματα. Φύγαμε από το φροντιστήριο κάποια στιγμή και πήγαμε προς Κάνιγγος και Ομόνοια, όπου μαζευόταν ο κόσμος, καθώς ακούσαμε ότι γίνεται εξέγερση.

Εκεί υπήρχαν μπλόκα αστυνομικών και η παρέα διασπάστηκε. Έμεινα μόνη μου. Έβλεπα τους αστυνομικούς να ρίχνουν ξύλο και να κυνηγούν κόσμο. Έφτασα στην πλατεία Βικτωρίας για να πάρω τον συρμό για να επιστρέψω σπίτι. Φοβόμουν. Ήμουν μικρή, μαθήτρια».

Περιέγραψε πως κατέβηκε τις σκάλες του σταθμού και κατά λάθος βρέθηκε στην πλατφόρμα προς Πειραιά, ενώ ήθελε να πάει προς Κηφισιά. Έπειτα από λίγο έφτασε στο σημείο μια ομάδα ατόμων, που ήταν κυνηγημένα. Φοβήθηκε ότι θα εγκλωβιστεί και ότι θα δείρουν και εκείνη και προσπάθησε να βγει.

«Εκεί άκουγα τις σφαίρες να… σφυρίζουν πάνω από το κεφάλι μου. Σκέφτηκα όμως, ότι έπρεπε να ειδοποιήσω τους γονείς μου και ότι κάτι πρέπει να κάνω.

Πήγα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο που υπήρχε στην πλατεία Βικτωρίας και πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου. Ο πατέρας μου μού είπε μείνε εκεί που είσαι και έρχομαι να σε πάρω. Με το που πήγα να βγω, είχα μια ζεστή αίσθηση στο μάγουλο, έναν βόμβο μέσα στο στόμα και είδα να βγαίνει ένας πίδακας αίματος. Με είχαν πυροβολήσει από την ταράτσα του ΟΤΕ με στρατιωτικό όπλο.

Αυτή τη σφαίρα έδειξα στη δίκη του Πολυτεχνείου το 1975. Ήταν ένα φοβερό αποδεικτικό στοιχείο, καθώς αμφισβητείτο τότε όπως και σήμερα από κάποιους ότι υπήρξαν θύματα ή ότι έριχναν αληθινές σφαίρες».

Όπως ανέφερε, λιποθύμησε, όταν κατάλαβε το αίμα. Πριν όμως, είδε κρυμμένο κόσμο να πετάγεται στην πλατεία.

«Με πήγαν στο δωμάτιο. Το πρόσωπό μου ήταν άμορφη μάζα. Κι εκεί μπήκε κάποια στιγμή αστυνομικός με καπαρντίνα και περίστροφο στο χέρι για να με ελέγξει και να με συλλάβει. Ήμουν ετοιμοθάνατη. Η σφαίρα είχε καθίσει κάτω από τη γλώσσα, ανάμεσα στο γευστικό και κινητικό νεύρο. Αν είχε βγει από το λαιμό, θα είχα πεθάνει. Όπως θα είχα πεθάνει εάν δεν είχε κάνει τόσο καλή δουλειά και ο χειρουργός, που είχαν καλέσει ο πατέρας μου και η μητέρα μου, οι οποίοι ήρθαν από την Κηφισιά με τα πόδια».

«Ο γιατρός με μετέφερε στη Γενική Κλινική και με χειρούργησε. Η μητέρα μου όταν με είδε, λιποθύμησε κατευθείαν.

Μακάρι η νύχτα αυτή του Πολυτεχνείου να γίνει παρακαταθήκη. Και οι νέοι τώρα, η καινούρια γενιά να επαναπροσδιορίσει τις αξίες και να τις κυνηγήσει, να παλέψει γι’ αυτές» είπε καταλήγοντας για το μήνυμα του Πολυτεχνείου.