ΠΕΙΜΑΝΙΔΗΣ ΣΥΜΕΩΝ
Τα λάθη του Τζόνσον και η προοπτική (;) του Κόρμπιν
*Ο Συμεών Πεϊμανίδης είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου - Μέλος της SAFIA.
Τρία χρόνια πριν, η «νίκη» του Brexit δεν προβλέφθηκε. Σήμερα, παρά το γεγονός ότι ο Τζόνσον έχει ένα σαφές -δημοκοπικά- προβάδισμα και παρά το ότι οι «Εργατικοί» δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να «συρθούν» σε αυτές τις εκλογές, ο Κόρμπιν ενδέχεται –αφού όλα είναι πιθανά- να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας. Σας προϊδεάζω, λέγοντας πως δεν πιστεύω στις δημοσκοπήσεις.
Στον Καπιταλισμό, οι επιχειρήσεις στηρίζουν, για ευνόητους λόγους, κυβερνήσεις της δεξιάς. Η Βρετανία, όμως, διέρχεται από τη μέγγενη της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή οικογένεια. Και η οικονομία είναι ψυχολογία. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι ένας πρωθυπουργός προερχόμενος από την Αριστερά είναι απευκταίο σενάριο για όσους δραστηριοποιούνται οικονομικά στη Βρετανία. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς όλα αυτά τα λάθη, στα οποία έχει υποπέσει ο σημερινός ένοικος της Downing Street, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την έξοδο. Βασικότερο σφάλμα του Μπ. Τζόνσον ήταν η απολυτότητά του, ότι η χώρα του θα βγει από την Ε.Ε. στα τέλη Οκτωβρίου. Οι διθυραμβικές δηλώσεις του, που τελικά δεν μετουσιώθηκαν σε πράξεις, ενίσχυσαν το κλίμα ανασφάλειας στη χώρα. Μετά από αυτή την εξέλιξη, το σίγουρο είναι ότι κάποιοι θα ξανασκεφτούν τις επιλογές τους και συνεπεία αυτού μια μερίδα ανθρώπων, ενδεχομένως, να αποσύρουν τη μέχρι τώρα τυφλή εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο του Τζόνσον. Αν μάλιστα πάμε λίγο πιο πίσω στο χρόνο, θα δούμε ότι ο Βρετανός Πρωθυπουργός σχεδίαζε να παρακάμψει το κοινοβούλιο, κατηγορώντας τους Ευρωπαίους για την κατάσταση που ο ίδιος και οι πολιτικοί του υποστηρικτές και συνοδοιπόροι έχουν δημιουργήσει. Ο σεβασμός στο δίκαιο και τους θεσμούς εξανεμίστηκε και τη θέση του πήρε ένας προκλητικός αμοραλισμός.
Η πρόγευση του τεταμένου κλίματος που θα δημιουργηθεί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έχει ήδη δοθεί. Συλλαλητήρια άλλοτε υπέρ του Remain και άλλοτε υπέρ του Brexit καθώς και οι προπηλακισμοί συνθέτουν μια εικόνα που «βαραίνει» το πολιτικό σύστημα της χώρας και ειδικά τους συντηρητικούς. Βέβαια, στους τόσους λάθος χειρισμούς του κυβερνόντος κόμματος μπορεί κανείς να διακρίνει μια ικμάδα φωτός. Ο Τζόνσον κατάφερε να κάμψει την άλλοτε αδιάλλακτη στάση των Ευρωπαίων αξιωματούχων για το προσχέδιο της συμφωνίας. Εάν, λοιπόν, οι συντηρητικοί βγουν αλώβητοι από την πολιτική μάχη, θα έχουν ένα asset στα χέρια τους που θα τους επιτρέψει να προχωρήσουν στην υλοποίηση του Brexit ίσως με λίγο ευνοϊκότερους όρους από αυτούς που είχαν προβλεφθεί στο τελευταίο νομοσχέδιο.
Από την άλλη, το ενδεχόμενο ο Κόρμπιν να καθίσει στον Πρωθυπουργικό θώκο δεν είναι απίθανο. Αντιθέτως, κατά τη γνώμη μου, ένα μέρος της οικονομικής ελίτ της νήσου θα στηρίξει τον ηγέτη των Εργατικών. Όχι γιατί οι πολιτικές που σχεδιάζει να εφαρμόσει εξυπηρετούν πραγματικά όσους δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στη Βρετανία, αλλά γιατί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται η αναξιοπιστία του Τζόνσον, μετά από την τελευταία αποτυχημένη απόπειρα για το Brexit. Αυτό μπορεί να μην αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, η πολιτική, όμως, αστάθεια και οι μαζικότερες κινητοποιήσεις των υποστηρικτών του Remain ασκούν έντονη πίεση στους κυβερνόντες τη χώρας. Συνεπώς, μια μη ριζοσπαστική αλλαγή πλεύσης για την έξοδο από την Ε.Ε, της οποίας φορέας μπορεί να γίνει ο Τζ. Κόρμπιν είναι, για εμένα, πιθανή. Οι πολιτικές μπορούν να περιμένουν.
Για τον εβδομηντάχρονο πολιτικό, η προκήρυξη πρόωρων εκλογών φάνταζε εφιάλτης. Ο Κόρμπιν είχε να αντιμετωπίσει την εσωτερική αμφισβήτηση από βουλευτές του που δεν ήθελαν να δώσουν την ευκαιρία στον Τζόνσον να «φύγει μπροστά». Αρκεί να σκεφτούμε πως αν σήμερα γίνονταν εκλογές, με βάση τις υπάρχουσες σφυγμομετρήσεις, η συντηρητική παράταξη θα τις κέρδιζε, ίσως και με απόλυτη πλειοψηφία. Η κατάσταση θυμίζει λίγο το σκηνικό που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 2019.
Μολαταύτα, ο Κόρμπιν θα έχει τη στήριξη των Βρυξελλών. Στην πλειοψηφία τους, οι βουλευτές των εργατικών τάσσονται υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με το ενδεχόμενο ενός νέου δημοψηφίσματος να παραμένει ανοικτό. Αυτό, βέβαια, είναι ένα αμφισβητήσιμο σενάριο, που κανείς δεν ξέρει αν και πώς μπορεί να γίνει. Το σημαντικό είναι πως η ενδεχόμενη εκλογική κυριαρχία του εν λόγω κόμματος θα επιφέρει τομές στο ν/σ της αποχώρησης, π.χ. παραμονή της Βρετανίας στην τελωνειακή ένωση.
Η «μητέρα των μαχών» στη Βρετανία κοντεύει. Μέχρι την ημέρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η πιθανότερη ημερομηνία για τις εκλογές είναι η 12η Δεκεμβρίου. Στο αποκορύφωμα της προεκλογικής εκστρατείας, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους, έτσι όπως δεν το έχουμε ξαναζήσει στην παγκόσμια πολιτική ιστορία. Μαζί με την πρωθυπουργία, ένας από τους δύο άνδρες θα κληθεί να αναλάβει και τη διαχείριση της «ωρολογιακής βόμβας» που λέγεται Brexit. Εκτιμώ ότι όσο πλησιάζει η συγκεκριμένη ημερομηνία, όλο και περισσότεροι πολιτικοί από την Ε.Ε. θα ταχθούν υπέρ της υποψηφιότητας Κόρμπιν. Προσωπικά, δεν θα με παραξενέψει, αν αξιωματούχοι που ανήκουν ακόμη και στο Ε.Λ.Κ, εκφράσουν -τουλάχιστον- την δυσαρέσκειά τους προς το πρόσωπο του διαδόχου της Τ. Μέι. Οι Ευρωπαίοι, είναι απολύτως λογικό, να έχουν κουραστεί με το σίριαλ του Brexit. Μου φαίνεται ακόμη πιο λογικό να προσπαθήσουν να ανατρέψουν την κατάσταση ακόμη και τη ύστατη ώρα.
Ο Τζόνσον έθεσε ψηλά τον πήχη, όταν ανέλαβε και τελικά φαίνεται πως δεν περνάει ούτε από πάνω ούτε από κάτω. Ο Κόρμπιν, αναμφίβολα, είναι επίσης μια επίφοβη λύση που μπορεί να αποβεί εξίσου ατελέσφορη. Όμως ήρθε ο καιρός, η Βρετανία να σοβαρευτεί και να κοιτάξει το μέλλον. Οι «ένδοξες» μέρες της αποικιοκρατίας παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Αντιστοίχως, η Ε.Ε. πρέπει να χαράξει μια σαφή πολιτική, όχι μονάχα δημοσιονομική, για την επόμενη μέρα. Καλό το κωμειδύλλιο αλλά η χάραξη ενιαίας στρατηγικής, για τη διεύρυνση των Ευρωπαϊκών συνόρων ή/και για γενικότερες αλλαγές στην πολιτική που ακολουθεί η Ένωση, δεν μπορεί να περιμένει.
*H SAFIA (Student Association For International Affairs) δεν υιοθετεί ως Οργανισμός πολιτικές θέσεις. Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο The SAFIA Blog αποδίδονται αποκλειστικά στους συγγραφείς και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις απόψεις του Σωματείου, του Διοικητικού Συμβουλίου ή των κατά περίπτωση και καθ’ οιονδήποτε τρόπο συνεργαζόμενων φορέων.
