ΚΑΝΙΜΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Οι ….παρενέργειες του κορονοϊού

*Ο Μιχάλης Κανιμάς είναι δημοσιογράφος.

Ο Γεώργιος Ράλλης έμεινε στην ιστορία για τις μεταρρυθμίσεις του στο γλωσσικό το 1976 και, βέβαια, το «δεν θέλω ου» που είπε στην κεντρική προεκλογική ομιλία του το 1981. Πολλοί όμως τον θυμούνται και για ένα περιστατικό που, κάτω από άλλες συνθήκες και σε άλλη εποχή, θα περνούσε απαρατήρητο.

Πρωθυπουργός ών εθεάθη να περιμένει υπομονετικά στην ουρά για να αγοράσει τυρόπιτα από γνωστό πρατήριο της οδού Νίκης, στο Σύνταγμα. Ήταν η εποχή που οι Έλληνες έπαιζαν μπουνιές και κλωτσιές για την προτεραιότητα στις ουρές , που το « ξέρεις, ρε, ποιος είμαι εγώ;» έδινε κι έπαιρνε και που συχνά πυκνά τις παρεξηγήσεις έλυνε η Αστυνομία ακόμη και με συλλήψεις.

Χαρακτηριστικό του κλίματος ήταν το σχόλιο ευθυμογράφου της εποχής ότι «στη χώρα μας δεν έχουν μόνο οι γάιδαροι ουρά, αλλά και οι ουρές γαϊδάρους»…

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα λοιπόν, η παρουσία ενός πρωθυπουργού στην ουρά, μαζί με δεκάδες κοινούς θνητούς και μάλιστα άνευ προσωπικής φρουράς, ερμηνεύθηκε ως ένδειξη ταπεινότητας, καθώς θα αρκούσε ένα νεύμα του για να σπεύσουν να τον εξυπηρετήσουν όλοι οι υπάλληλοι του καταστήματος μαζί με – ποιος ξέρει πόσους - διερχόμενους οπαδούς του κόμματος του.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να αποδεχθούν οι Έλληνες το νόμο της προτεραιότητας, να στέκονται δηλαδή στη γραμμή, περιμένοντας υπομονετικά την σειρά τους για να εξυπηρετηθούν. Σήμερα και ελέω κορονοϊού, δείχνουν να έγιναν εξπέρ στην αναμονή, μαθαίνοντας απέξω κι ανακατωτά:

• Πώς στέκεται κανείς στην ουρά χωρίς να βαρυγγομά, χωρίς να διαπληκτίζεται με τον διπλανό του και τι αποστάσεις να κρατά από τον προηγούμενο, τον επόμενο, τον εκ δεξιών και των εξ αριστερών του. Σκέτος διαβήτης…
• Πως να αντιδρά όταν του έρθει να βήξει και πως προφυλάσσεται από τις ριπές βήχα ή σιέλων του λαλίστατου …πλησίον του.
• Πώς να χρησιμοποιεί τον εξοπλισμό που προτείνουν οι λοιμωξιολόγοι, τη μάσκα και τα γάντια, μιας και η πλημμελής χρήση τους μπορεί να φέρει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Η αναμονή στην ουρά γίνεται με κανόνες αμυντικού ποδοσφαίρου, με στόχο το μηδέν στην άμυνα, δηλαδή να μηδενιστεί ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού. Το κατενάτσιο που ακολουθείται από όλους δεν επιτρέπει στενό μαρκάρισμα στους διπλανούς και φυσικά ούτε τα φάουλ.

Στο δεύτερο ημίχρονο που αρχίζει με την είσοδο στο σούπερ μάρκετ, η ομάδα αλλάζει σύστημα παιχνιδιού.

Τώρα πια εφαρμόζεται το σύστημα της φουλ επίθεσης, με γενική έφοδο στις μάσκες (όπου υπάρχουν), στα γάντια (όπου υπάρχουν), στα απολυμαντικά (όπου υπάρχουν) και στα φαγώσιμα (που ευτυχώς υπάρχουν). Τα ράφια αδειάζουν ως δια μαγείας και η ουρά για το ταμείο, ακολουθεί τους ίδιους κανόνες με αυτούς της εισόδου, αν και με περισσότερο εκνευρισμό, λόγω στενότητας χώρου και κόπωσης.

Τόση καρτερικότητα, τέτοια πειθαρχία από έναν θερμόαιμο, ατίθασο θα ’λεγε κανείς μεσογειακό λαό!

Φτάνεις στο σημείο να αναρωτηθείς, μήπως πρόκειται για παρενέργειες του κορονοϊού;