Υγεία - Περιβάλλον
Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού: “H Έμμα έσωσε την ζωή σε δύο νεφροπαθείς”
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, η Κέλλυ Καμπάκη, μαμά της Εμμανουέλας, μιλά για την μεγάλη απόφαση της δωρεάς οργάνων.
Στις 8 Νοεμβρίου 2023, στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, λάμβανε χώρα η δίκη για τον θάνατο της Έμμας. Εκεί είχε βρεθεί και η γυναίκα που δέχθηκε τον ένα νεφρό της Έμμας. Πήγε για να συμπαρασταθεί τους γονείς της άτυχης φοιτήτριας με τους οποίους σφιχταγκαλιάστηκαν και συνομίλησαν για αρκετή ώρα.
«Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω τι να πω. Είμαι πολύ συγκινημένη», είχε δηλώσει η Μαρούλα Χωραφά, 52χρονη γυναίκα που επί 10 χρόνια έκανε αιμοκάθαρση, μέχρι την ημέρα που έλαβε το νεφρό της Εμμανουέλας.
Σήμερα, 14 Μαρτίου, το Cretaone.gr, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, μίλησε με τη μαμά της Εμμανουέλας, κ. Κέλλυ Καμπάκη, για την επιθυμία της κόρης της ως προς τη δωρεά οργάνων, την οποία τίμησαν στο ακέραιο.
Η ίδια αναφέρθηκε στο σοκ που υπέστη, όταν από τη μία στιγμή στην άλλη συζητούσε για εγκεφαλικό θάνατο και δωρεά οργάνων, τα χιλιάδες μηνύματα που έλαβε μετά τον θάνατο της κόρης της από απλούς ανθρώπους αλλά και την επόμενη μέρα σε ό,τι αφορά στα δυστυχήματα που σημειώνονται στη χώρα και την αντιμετώπιση της δικαιοσύνης.
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη της κ. Κέλλυς Καμπάκη:
Με αφορμή την σημερινή μέρα, Παγκόσμια Ημέρα Νεφρού, πως εσείς αισθάνεστε που έχετε έρθει και σε επαφή με ένα άτομο το οποίο συνδέεται με κάποιο τρόπο μαζί σας;
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε γνωρίσει και τις δύο κυρίες που έχουν πάρει τα νεφρά του παιδιού μας. Είναι μεγάλη συγκίνηση να ξέρεις ότι χάρη στο παιδί σου, αυτές οι δύο κύριες έχουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής γιατί ήταν πολλά χρόνια στην αιμοκάθαρση, η ζωή τους ήταν πάρα πολύ δύσκολη, η καθημερινότητά τους ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Θεωρώ ότι η δωρεά οργάνων Θα έπρεπε να είναι κάτι που θα το βλέπουμε θετικά όλοι. Τα όργανα μας δε χρειάζονται στον παράδεισο χρειάζονται όμως στη γη.
Ο θάνατος της Εμμανουέλας τον Νοέμβριο του 2022 ήταν ένα γερό σοκ για την ελληνική κοινωνία και την δωρεά οργάνων. Ήταν μία μεγάλη στιγμή και καμπή στο να γίνει η δωρεά όχι συνήθεια, αλλά να εντυπωθεί λίγο καλύτερα στον εγκέφαλο. Δεν ξέρω αν μέσα σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη που εσείς βιώσατε, αν το αντιληφθήκατε. Πάντως εμείς σαν παρατηρητές από το περιστατικό και μετά βλέπουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά.
Η Εμμανουέλα σίγουρα δεν ήταν το πρώτο άτομο προχώρησε στην δωρεά και αυτό έγινε γιατί ήταν δική της επιθυμία, δεν ήταν δική μας επιλογή. Για κάποιο λόγο ακούστηκε περισσότερο από ό,τι αντίστοιχα περιστατικά καθώς άνθρωποι και προγενέστερα είχαν προβεί σε αντίστοιχες ενέργειες. Δυστυχώς, θα πω ότι το κράτος φάνηκε λίγο, δεν κρατήθηκε από αυτό το μομέντουμ για να κάνει κάποια πράγματα, κατά την δική μου εκτίμηση. Χρησιμοποίησε το συμβάν τόσο όσο θα μπορούσε για να ενημερώσει τον κόσμο, για να ακουστεί η δωρεά οργάνων. Οι μόνοι που ευαισθητοποιηθήκαμε ήταν οι απλοί άνθρωποι που τα ακούσαμε και συγκινηθήκαμε και βάλαμε τον εαυτό μας σε αυτή τη θέση. Το κράτος για μένα φάνηκε πολύ λίγο.
Θα ήθελα να σας ρωτήσω επειδή σας ακολουθώ και στα social media και η αλήθεια είναι ότι ταξιδεύουμε μαζί σας πολλές φορές με τις φωτογραφίες που μοιράζεστε από την Εμμανουέλα, τα μηνύματα που λαμβάνετε που θεωρώ ότι είναι θετικά, πως σας κάνουν να αισθάνεστε;
Έχουμε λάβει πάρα πολλά μηνύματα από απλό κόσμο και εκ των υστέρων κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν αυτή η κίνηση κι αν ένιωθα μία φορά η περήφανη για το παιδί μου τώρα νιώθω 100.
Δυστυχώς από το χαμό της Εμμανουέλας και μετά έχουμε και άλλα δυστυχήματα, με αρκετούς ασυνείδητους οδηγούς. Θα μπορούσε κάποιος στη θέση σας να είναι αισιόδοξος για το μέλλον δεδομένων των συνθηκών;
Αισιόδοξη δεν είμαι. Εκτός του ότι γύρω μας συνέχεια συμβαίνουν τραγικά περιστατικά επίσης βλέπουμε ότι υπάρχει παντού συγκάλυψη. Πως λοιπόν περιμένω εγώ ότι αύριο μεθαύριο κάποιος θα τιμωρηθεί όταν αυτό που βλέπω είναι ότι κάποιος που έχει μέσον απαλλάσσεται; Τίποτα δεν αλλάζει σ’αυτή τη χώρα τελικά. Δεν υπάρχει ουσιαστική δικαιοσύνη, δεν υπάρχουν ουσιαστικές τιμωρίες και ακόμα και κάποιοι άνθρωποι που τιμωρούνται με κάποια χρόνια φυλακής τα μισά εξ’αυτών βγαίνουν έξω. Πόση αισιοδοξία να έχω; Επίσης, πρόσφατα ψηφίστηκε και η αυστηροποίηση των ποινών και δε νομίζω ότι θα κάνει όμως την διαφορά σε έναν ασυνείδητο οδηγό. Δεν πιστεύω δηλαδή ότι υπάρχει περίπτωση κάποιος ασυνείδητος που θα πιάσει το τιμόνι και θα αρχίσει να γκαζώνει να σκεφτεί ότι «αν σκοτώσω έναν άνθρωπο θα μπω στη φυλακή… ας μειώσω την ταχύτητα μου». Όλα αυτά έχουν να κάνουν με την οδική συμπεριφορά με την οδική παιδεία που παίρνουμε από το σπίτι μας από το σχολείο. Τώρα θεωρώ ότι είναι λίγο αργά. Ελπίζω και εύχομαι οι νέες γενιές να έχουν καλύτερη ενημέρωση, περισσότερη ενσυναίσθηση και ίσως κάτι αλλάξει σε αυτό τον τόπο.
